คุยกับผู้อ่าน

คำขวัญบนหน้าปกครั้งนี้ คือ “เมื่อถูกตะปูหรือไม้ตำ อย่าลืมฉีดยากันบาดทะยัก” เพื่อจะเตือนให้ท่านผู้อ่านระลึกถึงอันตรายจากบาดทะยัก เชื้อบาดทะยักอยู่ตามดิน เมื่อเข้าไปในบาดแผลจะฟักตัวและปล่อยพิษออกมาทำให้เกิดอาการชักและตายจากชักได้ บาดทะยักไม่ได้หมายถึงแผลใหญ่หรือแผลไม่หาย ขณะที่เป็นบาดทะยักแผลอาจหายไปแล้วก็ได้ เมื่อเกิดบาดแผลขึ้น นอกจากฟอกล้างให้สะอาดและทำแผลแล้ว ควรฉีดวัคซีนกันบาดทะยักเสียด้วยครับ

ยังมีผู้สงสัยว่า “หมอชาวบ้าน” หรือคำว่า ชาวบ้าน ในที่นี้หมายถึงใครกันแน่ สำหรับบางท่านเมื่อเอ่ยถึงชาวบ้านอาจจะหมายถึงคนบ้านนอกหรือคนจน ผมใคร่จะขอกราบเรียนว่าในความหมายของเรา ชาวบ้านหมายถึงประชาชนทุกคนไม่ว่าจะเป็นคนจนหรือคนรวย ไม่ว่าจะเป็นคนในชนบทหรือชาวกรุง

แม่ทุกคนที่ขวนขวายรักษาลูกก็คือ หมอชาวบ้าน ญาติที่รักษาญาติ เพื่อนที่รักษาเพื่อน พระสงฆ์ที่ช่วยสงเคราะห์ประชาชนในเรื่องความเจ็บไข้ ครูที่รักษาลูกศิษย์หรือชาวบ้าน หรือใครก็ตามที่ขวนขวายช่วยเหลือกันโดยไม่เห็นแก่อามิสสินจ้าง ทั้งหมดนี้แลคือหมอชาวบ้าน นิตยสาร “หมอชาวบ้าน” นั้นออกมาเพื่อสนับสนุนหมอชาวบ้านเหล่านี้ หากเป็นไปได้เราต้องการให้ทุกบ้านมีความรู้ในการดูแลรักษาตัวเอง และสามารถช่วยเหลือกันเองได้ เพื่อลดความลำบากลำบน และป้องกันการสูญเสียชีวิตโดยไม่สมควร

ผู้ที่มาทำนิตยสาร “หมอชาวบ้าน” จัดเป็นพวกมีทรัพย์น้อย พยายามดิ้นรนกันทุกๆ ทางเพื่อจะหาเงินมาทำ และขยายจำนวนพิมพ์ออกไป บางคนไปขอเงินแม่มาช่วยก็มี และบางคนถึงกับปวารณาว่า ถ้าเข้าตาจนจะขายของเก่ามาช่วย “หมอชาวบ้าน” ให้ดำรงอยู่ได้

พูดเรื่องนี้ทำให้อดนึกถึงคนไข้ที่น่ารักและน่าสงสารของผมคนหนึ่งไม่ได้ ที่ว่าน่ารักเพราะเธอเป็นคนสุภาพถ่อมตัวเช่นเดียวกับญาติของเธอคนอื่นๆ ที่ว่าน่าสงสารนั้นก็เพราะเธอเจ็บป่วยด้วยโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษาหาย จนกระทั่งตายไปเมื่อวันที่ 24 สิงหาคม 2522 นี้เอง คนไข้ที่ว่านี้ คือ ม.ล.ภิยยุพงศ์ ลดาวัลย์ ก่อนตายเธอได้เอ่ยเรื่องนิตยสาร “หมอชาวบ้าน” กับพี่ชายคือ ม.ล.ทวีสันต์ ลดาวัลย์ ซึ่งดำรงตำแหน่งราชเลขาธิการ เมื่อท่านราชเลขาธิการและคุณหญิงบุษบาทราบถึงเจตน์จำนงของ “หมอชาวบ้าน” ก็ได้พยายามช่วยเหลือติดต่อขอสปอนเซอร์จากที่ต่างๆ ให้ “หมอชาวบ้าน” เพื่อจะได้มีกำลังที่จะกระจายตัวไปหาชาวบ้านได้มากยิ่งขึ้น อันเป็นเรื่องของบุญของกุศล

พระท่านว่าคนเราเกิดมามีความตายเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความตายไปมิได้ แต่ก่อนตาย ม.ล.ภิยยุพงศ์ ได้เป็นสื่อที่จะทำให้ “หมอชาวบ้าน” ได้ทำประโยชน์ต่อประชาชนได้มากยิ่งขึ้นบุญกุศลนี้ย่อมตกแก่ ม.ล.ภิยยุพงศ์ ลดาวัลย์ เป็นแน่แท้