ไม้เถาเลื้อยหลายชนิดที่มีถิ่นกำเนิดในต่างประเทศ สามารถนำมาปลูกขยายพันธุ์หลายพื้นที่ของประเทศไทย และปรับตัวออกดอกได้ตลอดปี เป็นไม้ดอกไม้ประดับได้สวยงาม ซึ่งในจำนวนนี้คือ รุ่งอรุณ
รุ่งอรุณเป็นไม้พุ่มและกึ่งเลื้อยขนาดกลาง อยู่ในวงศ์ Bignoniaceae พืชวงศ์นี้มีหลายชนิด ทั้งไม้เลื้อย ไม้พุ่ม และไม้ยืนต้น เช่น กระเทียมเถา กาซะลอง ศรีตรัง เหลืองอินเดีย เป็นต้น
ชื่อวิทยาศาสตร์ของรุ่งอรุณคือ Campsis grandiflora (Thumb.) Schum
ชื่อสามัญ Morning Calm หรือ Chinese trumpet creeper ถิ่นกำเนิดอยู่แถบประเทศ ญี่ปุ่นและสาธารณรัฐประชาชนจีน (มีชื่อสามัญภาษาจีนว่า Ling Xiao Hua) นักวิจัยชาวญี่ปุ่นและจีนสนใจสกัดสารสำคัญจากดอกรุ่งอรุณ ปัจจุบันที่จีนใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับช่วยลดอาการปวด บวม อักเสบ
รุ่งอรุณเป็นไม้เลื้อยได้ไกลหลายเมตร รอบกิ่งแก่สีน้ำตาลมีรากอากาศออกตามข้อเป็นกระจุกเกาะตามไม้หรือซุ้มต่างๆ แทนมือเกาะ
ใบของต้นรุ่งอรุณ “รูปไข่” ปลายใบแหลม มีขอบใบเป็นจักเหมือนฟันเลื่อย ขนาด ๓-๕ x ๕-๗ เซนติเมตร
ดอกของพืชวงศ์นี้มีเอกลักษณ์คือ ดอกรูปแตร กลีบดอกมีสีส้มอมแดง โคนกลีบดอกเชื่อมเป็นรูปกรวย ส่วนปลายดอกแยกออกเป็น ๕ กลีบ เส้นผ่าศูนย์กลางดอก ๔-๖ เซนติเมตร และออกดอกตลอดทั้งปี
รุ่งอรุณเป็นไม้ที่ขยายพันธุ์ได้ง่ายโดยวิธีปักชำ ชอบดินระบายน้ำดี และแสงแดดจัด
บางครั้งรุ่งอรุณจะถูกจำสับสนกับพืชที่อยู่ในสกุลเดียวกันคือ C.radicans (L.) Bureau ที่ชื่อมธุลดา ซึ่งมีถิ่นกำเนิดมาจากตะวันออกเฉียงใต้ตามชายฝั่งของสหรัฐอเมริกา
ถึงแม้ว่ามธุลดาจะมีลักษณะดอกคล้ายคลึงกับรุ่งอรุณ แต่มธุลดามีดอกสีอ่อนกว่า มีโคนกลีบดอกที่ยาวกว่าและเชื่อมกันเป็นหลอด ปลายของดอกแยกออกเป็น ๔ กลีบ
รุ่งอรุณสามารถปลูกได้ง่าย ชอบแดดจัด ดินร่วนปนทรายที่ระบายน้ำได้ดี เป็นไม้โตเร็ว เหมาะสำหรับปลูกตามแนวรั้วบ้าน หรือจัดทำซุ้มในบ้าน ที่ทำให้เจ้าของบ้านตื่นขึ้นมาเริ่มวันดี ๆ กับดอกไม้ที่สีสดใสที่ชื่อรุ่งอรุณ