กล้วย – สับปะรดทอด (ฟิเลต์)
เมื่อช่วงเดือนที่แล้ว หลายๆ คนเครียดมาก รู้สึกว่าบ้านเมืองถึงจุดอับ ไร้อนาคต หลานสาวดิฉันก็เช่นกัน วันก่อนแกเลยมาขออนุญาตไปพักผ่อนสักพัก ดิฉันถามว่าจะไปไหน แกบอกยังไม่รู้เลย หายไป 3 วัน ก็หอบปลาหมึกแห้งมาฝากพร้อมผิวสีกาแฟ เล่าให้ดิฉันฟังว่า ไปเกาะเสม็ดมา ไปเห็นทะเลแล้วรู้สึกค่อยหลุดออกจากภาพเก่าๆ หน่อย เพราะทะเลมันกว้าง เวลานั่งมองทะเลแล้วรู้สึกตัวเองตัวเล็กนิดเดียว แต่โลกนี้ช่างกว้างใหญ่ มีอะไรอีกหลายอย่างที่เราไม่รู้ และไม่เคยได้สัมผัส ได้ยินเขาพูดอย่างนั้น ดิฉันค่อยสบายใจ เพราะไม่อยากเห็นคนรุ่นหนุ่มรุ่นสาวท้อแท้ หมดหวังในชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย
วันรุ่งขึ้นฝนตกทั้งวัน ป้าหลาน 3-4 คนซึ่งได้แต่นั่งมองเม็ดฝนอยู่ในบ้าน ตกบ่ายเจ้าหลานตัวเล็กบ่นหิวขนมไปค้นในตู้เย็นก็ไม่พบอะไร ดิฉันบอกมีกล้วยกับสับปะรดในครัว เขาบอกว่าเบื่อแล้ว รสชาติเดิมๆ ดิฉันจึงจนปัญญา หลานสาวดูเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ลุกไปในครัว ดิฉันได้ยินเสียงจุดแก๊สตั้งกระทะ จึงตะโกนถามเขาว่าทำอะไร เขาบอกว่าสับปะรดทอด
“เอ๊ะ สับปะรดทอด ทอดได้ยังไง” ดิฉันนึกงงอยู่ในใจ จึงย่องเข้าไปดู เห็นเขาหั่นสับปะรดไม่หนาไม่บาง เอาลงไปชุบแป้งทอดกรอบแล้วทอด ก็รู้สึกอัศจรรย์ใจยิ่งนัก หลานสาวรีบคุยสำทับว่า สูตรนี้เป็นสูตรของเขาเองนะ เขาเห็นฝรั่งที่เกาะเสม็ดเขาสั่งมากิน เลยเดาเองว่าคงทำแบบนี้ ดิฉันเห็นหน้าตาเข้าที ลองชิมดูชิ้นหนึ่ง ก็อร่อยทีเดียว กรอบ หวานสับปะรด หลานบอกป้าต้องจิ้มนมข้นหวานด้วยจึงจะเข้ากัน พอทอดสับปะรดเสร็จเขาก็ทอดกล้วยต่อ เห็นเขาละลายแป้งใส่น้ำเพิ่มพอประมาณ และเติมน้ำละลายเกลือป่นไปนิดหน่อย แล้วเอากล้วยที่หั่นตามขวางหนาพอประมาณชุบแป้งและลงไปทอดในน้ำมันร้อนพอดีๆ เห็นหลานเขาทำด้วยความสนุกสนาน ทำไปกินไปก็รู้สึกมีความสุขไปด้วย และอดที่จะขอบคุณเกาะเสม็ดไม่ได้