สนามกีฬาสำหรับวันพรุ่งนี้
เดือนก่อนผมไปประชุมที่กรุงเทพฯแม้จะเป็นเวลาเพียง 2 วันผลก็อดไม่ได้ที่จะพกรองเท้าวิ่งใส่กระเป๋าไปด้วย ปกติไม่ว่าประชุมที่ไหนผมมักจะใช้เวลาตอนเช้ามืดหรือตอนเย็นหลังเลิกประชุมวิ่งเหยาะๆ ชมบ้านชมเมือง นอกจากจะเป็นการออกกำลังกายแล้ว ยังช่วยให้เกิดความผ่อนคลายอย่างดีวิเศษ อาจจะเป็นด้วยอ่อนเพลียจากการเดินทางและอดนอน เช้าวันที่ 2 ของการประชุม กว่าผมจะลุกจากที่นอนได้เกือบ 6 โมงเช้า ผมรีบเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน และเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว วิ่งเหยาะๆ ลงบันไดจากชั้นที่ 16 มาถึงชั้นล่างแล้วมุ่งหน้าออกนอกโรงแรม
โรงแรมที่พักอยู่ไม่ไกลจากสนามศุภชลาศัย ผมจึงมุ่งหน้าสู่สนามกีฬาแห่งชาติทันที่ ในเวลา 6 โมงกว่าๆ ท้องถนนกลางกรุงเทพฯ เต็มไปด้วยรถ กลิ่นก๊าซจากท่อไอเสียทำให้รู้สึกอึดอัด ประกอบกับบนฟุตบาทเต็มไปด้วยผู้คน โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณที่จอดรถเมล์มีคนยืนรอรถแน่นขนัด ผมเริ่มโทษตัวเองที่น่าจะให้เจ้าหน้าที่ของโรงแรมปลุกจะได้ออกมาวิ่งเช้ากว่านี้ เมื่อเลี้ยวเข้าประตูใหญ่สนามกีฬา เห็นผู้คนจำนวนนับร้อยกำลังเต้นแอโรบิก ผมหยุดวิ่ง เต้นตามเขาสักนิด แล้ววิ่งตามนักกีฬาสมัครเล่นที่วิ่งเหยาะๆ รอบนอกสนามกีฬาไป 2 รอบ มองเข้าไปในสนามกีฬาเห็นนักกีฬากำลังซ้อมวิ่งอยู่ในลู่ จึงเลี้ยวเข้าไปร่วมวงด้วย
ผมเห็นนักกีฬาทีมชาติหลายคน ที่จำได้เพราะเห็นรูปจากหนังสือพิมพ์ และโทรทัศน์ มีนักกีฬาทีมชาติสามีภรรยาคู่หนึ่ง พาลูกตัวเล็กๆ ใส่รถเข็นมาที่สนามด้วย โดยมีบรรดานักวิ่งผลัดกันเล่นกับเด็กตอนที่พ่อและแม่กำลังซ้อม พอผมวิ่งผ่านมาอีกรอบเห็นเด็กน้อยกำลังคืบคลานอยู่บนลู่วิ่งอย่างร่าเริง แม้แดดจะเริ่มร้อนขึ้น แต่ผมกับรู้สึกสดชื่น เพราะกำลังวิ่งรอบสนามเขียวขจี ท้องฟ้าดูโปร่งใสปราศจากควันและไอเสียจากรถที่ผมเพิ่งฝ่ามาเมื่อสักครู่ ลู่วิ่งเป็นยางสังเคราะห์หยุ่นๆ จนผมต้องก้มลงใช้มือจับถึง 2 ครั้ง เพราะไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่จะได้มีโอกาสมาวิ่งบนลู่มาตรฐานโลกเช่นนี้อีก
สนามกีฬากลางของจังหวัดที่บ้ายผมเป็นดินแดง หน้าแล้งหากลงไปวิ่งฝุ่นจะตลบไปหมด แต่พอหน้าฝนก็เฉอะแฉะเป็นโคลนวิ่งไม่ได้ ส่วนสนามกีฬาตามบ้านนอกจะเป็นอย่างไร คิดกันเอาเองก็แล้วกัน สนามกีฬาในบ้านเราขาดคนรับผิดชอบ ขาดคนส่งเสริม ขาดการลงทุนที่จะสร้างสนามกีฬาสำหรับประชาชนที่จะใช้ออกกำลังกายรวมทั้งขาดสวนสาธารณะเพื่อการพักผ่อน
ป่วยการโทษเด็กๆ ว่าไม่สนใจการกีฬา และสนใจแต่สิ่งที่เป็นอบายมุข เพราะโอกาสที่จะได้เล่นกีฬานั้นมีน้อย และผู้ใหญ่ที่เห็นแก่เงินต่างก็หาอบายมุขมาล่อเด็ก ถ้ามีสนามกีฬาและอุปกรณ์กีฬาตามแหล่งชุมชนมากกว่านี้ เด็กคงจะรักกีฬามากกว่านี้ และเราจะมีเด็กดีๆ มากขึ้น แม้แต่ในโรงเรียนก็ยังทำลายโอกาสของเด็ก หลายโรงเรียนโรยหินทั่วสนามเพื่อทำเป็นที่จอดรถของครูและผู้ปกครอง เหลือสนามหญ้าไว้นิดหน่อย ตกแต่งอย่างสวยงามเอาไว้อวดชาวบ้าน โดยห้ามเด็กเดินผ่านสนามเด็ดขาดเด็กนักเรียนจำนวนนับพันไม่มีสนามสำหรับวิ่งเล่น
การจัดการแข่งขันกีฬา กลับลงทุนไปกับเรื่องชุดวอร์ม ขบวนพาเหรด ชุดเชียร์ ในขณะที่นักกีฬาไม่มีรองเท้าใส่วิ่ง บางโรงเรียนดีหน่อยก็ไปหารองเท้ามากองรวมไว้เป็นของกลาง ผลัดกันใส่ลงแข่งขัน การที่เด็กไม่มีรองเท้าหรือใส่รองเท้าที่ไม่ถูกขนาด ทำให้เกิดการบาดเจ็บได้ง่าย เด็กบางคนวิ่งจนหนังเท้าหลุดลอกเป็นแผ่น เด็กบางคนข้อเท้าพลิกข้อเท้าแพลง เด็กบางคนต้องลงแข่งหลายประเภททำให้เกิดความเครียดและได้รับบาดเจ็บง่ายๆ
แทนที่โรงเรียนจะมีหน้าที่ฝึกฝนเด็กหรือสร้างเด็กทางกีฬากลับเป็นอาศัยเด็กสร้างชื่อเสียงให้แก่โรงเรียน ผมเคยได้ข่าวว่าที่บ้านผมจะจัดสร้างศูนย์ราชการใหม่ที่บริเวณชานเมือง เพราะสถานที่เดิมคับแคบ ผมรู้สึกยินดีแม้ว่าตัวเองคงเกิดความไม่สะดวกบ้างในการติดต่อกับส่วนราชการต่างๆ และหวังว่าสถานที่เดิมซึ่งมีสนามกว้างใหญ่น่าจะได้รับการปรับปรุงเป็นสวนสาธารณะ และสนามกีฬาสำหรับเด็กๆ
เราจะได้มีพื้นที่สีเขียวกลางเมือง เราจะได้มีปอดสำหรับชุมชนแม้จะยังไม่เพียงพอ แต่ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดี แต่ที่เกิดกระแสข่าวหนึ่งขึ้นมาว่า เขาจะขายพื้นที่ตรงนั้นเพื่อทำเป็นศูนย์การค้า ผมได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าข่างนี้เป็นเพียงข่าวลือ เพราะเชื่อมั่นว่า ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองจะไม่ทำอย่างนั้น และคงมีคนจำนวนไม่น้อยที่ยังคิดถึงเด็กๆ ที่แม้จะไม่ใช่ลูกหลานของตนเอง แต่ก็เป็นลูกหลานไทยที่อยู่ในสังคมเดียวกัน