เด็ก เยาวชน และครอบครัว
ครอบครัวเป็นสถาบันทางสังคมที่สำคัญที่สุด ถ้าครอบครัวอบอุ่น คือ พ่อ แม่ ลูก มีเวลาอยู่ด้วยกันมากๆ และอยู่ด้วยกันด้วยดี ทุกคนจะมีความสุขอย่างยิ่ง ในสังคมวัตถุนิยม บริโภคนิยม และเงินนิยม ที่ทุกอย่างเร่งรีบ ตัวใครตัวมัน ไม่มีใครมีเวลาที่จะเอาใจใส่ใคร และวิถีทางเศรษฐกิจปัจจุบันที่ไม่คำนึงถึงสังคม ก็ทำให้ครอบครัวอ่อนแอลงหรือถึงแตกสลาย ครอบครัวควรจะเป็นอู่ที่มนุษย์รู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย และผ่อนคลายที่สุด ทุกวันนี้มนุษย์เต็มไปด้วยความเครียด ถ้าเครียดในที่ทำงานแล้วกลับบ้านพบกับความผ่อนคลายก็ค่อยยังชั่ว แต่ถ้าที่ทำงานก็เครียดในครอบครัวก็เครียด ระบบของมนุษย์จะไม่สามารถทนทานได้ เพราะความเครียดทำให้ความดันเลือดสูง เป็นโรคหัวใจ เบาหวานกำเริบ หืดกำเริบ เป็นโรคภูมิแพ้ ภูมิต้านทานลดลง ทำให้เป็นโรคติดเชื้อและโรคมะเร็งได้ง่าย รวมทั้งโรคที่ไม่ปรากฏสาเหตุอื่นๆ ถึงเวลาที่มนุษยชาติจะต้องคิดถึงวิถีชีวิตและวิถีการพัฒนาที่ทำให้ชีวิตและสังคมกลับคืนสู่ดุลยภาพ ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะรีบมากๆ ให้ได้เงินมากๆ แต่ชีวิตและครอบครัวภินท์พัง
ถ้ายังใช้จีดีพี (GDP-gross domestic product) เป็นเครื่องวัดการพัฒนาต่อไป มนุษย์จะเครียดมากขึ้น ควรจะใช้ดรรชนีวัดการพัฒนาที่การวัดความสุขและวัดครอบครัวอบอุ่น ที่ประเทศภูฏาน พระราชบิดาของเจ้าชายจิกมีประกาศไม่ใช้ GNP (gross national product) แต่ใช้ GNH (gross national happiness) น่าจะลองไปดูว่าครอบครัวภูฏานอบอุ่นกว่าครอบครัวไทยหรือไม่ เศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริ น่าจะนำไปสู่ครอบครัวอบอุ่นมากกว่าการพัฒนาที่เอาเงินเป็นตัวตั้ง เรื่องนี้ควรจะวิจัยกันดู เรื่องเด็ก เยาวชน และครอบครัว มีหน่วยงานหลายหน่วยที่พยายามทำงานในเรื่องนี้ แต่ไม่ประสบความสำเร็จ และคงจะไม่สำเร็จตราบใดที่แนวทางการพัฒนายังเอาเงินเป็นตัวตั้งเหมือนเดิม สังคมไทยจึงควรจะทำความเข้าใจเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงกันให้ดีๆ เพราะจะทำให้พบวิถีแห่งความพอเพียงและอบอุ่น