การพัฒนาที่ชีวิตปลอดภัย
โรคซาร์ส ไข้หวัดนก อุบัติเหตุ โรคเอดส์ สารเคมีท่วมแผ่นดิน เป็นต้น เหล่านี้ล้วนบ่งว่าชีวิตไม่ปลอดภัย ถ้าใครเข้าใจธรรมชาติของไวรัส และสังคมก็จะรู้ว่าจะมีโรคระบาด ซ้ำๆ ซากๆ และอาจรุนแรงกว่าเดิม เพราะไวรัสที่อยู่ในสัตว์ในพืชกลายพันธุ์ (mutate) ตลอดเวลา และก็จะกลายเป็นพันธุ์ที่เข้าสู่คนและทำให้เป็นโรคในคนได้ เช่น เชื้อเอชไอวี ที่ทำให้เป็นโรคเอดส์เดิมอยู่ในลิง ที่เรียกว่า ไข้หวัดนกนั้นก็มาจากไวรัสที่อยู่ในสัตว์ปีกเหล่านี้เป็นต้น ซึ่งแน่นอนว่าใน อนาคตก็จะมีมาแบบนี้อีกเรื่อยๆ และอาจเจอตัวที่ร้ายกว่านี้ โดยเฉพาะเมื่อวิถีชีวิตและเศรษฐกิจ ที่รบกวนธรรมชาติมาก และมีผู้คนหนาแน่นเดินทางไปมาหาสู่กันทั่วโลกอย่างรวดเร็ว โรคระบาด กระทบเศรษฐกิจอย่างเหลือคณานับ
อุบัติเหตุการจราจรที่คร่าชีวิตผู้คนเป็นหมื่น และบาดเจ็บจรดล้านคน เสียหายทางเศรษฐกิจไม่น้อยกว่าปีละแสนล้านบาท ไม่มีท่าทีว่าจะลดลงเลย ยังไม่นับอุบัติเหตุอื่นๆ เราเอาสารเคมีต่างๆ มาใช้กันในเกษตรกรรม และอุตสาหกรรมอย่างมโหฬาร เฉพาะยาฆ่าแมลง ยาฆ่าหญ้า ก็ปีละไม่ทราบว่ากี่ร้อยตัน สารพิษเข้าไปปนเปื้อนในดิน ในน้ำ ในอากาศ ในอาหาร จนเป็นประดุจแผ่นดินที่ท่วมด้วยสารเคมีอันเป็นอันตรายต่อชีวิตอย่างยิ่ง มะเร็งจะเพิ่มขึ้น ความพิการจะเพิ่มขึ้น ความอ่อนแอจะเพิ่มขึ้น
คนไทยจะต้องทำความเข้าใจ และทบทวนชีวิตและการพัฒนา ถ้าเราไม่พัฒนาอย่างประณีต เอาแต่รีบๆ เร็วๆ เงินเงินเงิน ก็จะเป็นการพัฒนาอย่างสุกเอาเผากิน เกิดอันตรายต่อชีวิต สังคม สิ่งแวดล้อม เราควรมีการพัฒนาอย่างประณีต ที่มีปัญญาอันประณีต มีวาจาอย่างประณีต มีการพัฒนาเศรษฐกิจสังคมอย่างประณีต ที่รู้ว่าอะไรควรอะไร ไม่ควร ความพอดีอยู่ที่ไหน ความงามเป็นอย่างไร ความดีเป็นอย่างไร จึงจะเป็นการพัฒนาที่ชีวิตปลอดภัย