ดัดตนดำรงกายอายุยืน
ธรรมชาติของมนุษย์ทุกคนต้องการให้สุขภาพดี มีอายุยืนแบบแข็งแรง สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ และมีคนเขาพูดว่า คนมีอายุมากชอบคุยถึงความหลัง ผมก็เป็นคนแก่คนหนึ่งที่ชอบเล่าความหลังให้คนรุ่นใหม่ได้รู้ว่า สมัยก่อนนั้นตอนผมอายุยังน้อยกินอยู่กับพ่อแม่ เวลาแม่ผัดผักก็มีแต่เนื้อหมูเนื้อไก่เต็มไปหมด
พอไปดูคนไม่ค่อยจะมีเงินซื้อเนื้อสัตว์กิน เวลาผัดผักก็มีแต่ผัก มีเนื้อสัตว์อยู่ไม่กี่ชิ้นพอยั่วน้ำลายเท่านั้น
ผลปรากฏว่า พี่น้องของผมแข็งแรง สู้เขาไม่ได้ และผมยังจำได้ว่า ข้าวสารชั้น 1 คนมีเงินเท่านั้นพอจะซื้อมากิน ส่วนข้าวกล้องนั้นเขาเอาไปให้นักโทษกิน นักโทษจึงแข็งแรงกว่า สมัยก่อนกับสมัยนี้ผมว่าต่างกันมาก
แม้แต่น้ำตาลมะพร้าวหรือน้ำตาลโตนด คนจนจะใช้ทำขนมกิน ส่วนคนรวยจะกินแต่น้ำตาลทราย เขาเรียกน้ำตาลมะพร้าวว่าน้ำตาลปีบ และน้ำตาลโตนด เขาจะเรียกว่าน้ำตาลปึก ส่วนการไปมาหาสู่กันก็จะเดินเท้าเปล่ากันเป็นส่วนมากในระยะใกล้ๆ จะใส่รองเท้าก็ต่อเมื่อเดินทางไปไกลๆ เช่น ต่างจังหวัด การกีฬาชาวบ้านก็จะเตะตะกร้อเป็นส่วนมาก ถ้ามีงานตามวัดเขาก็จะแข่งขัน ตะกร้อลอดบ่วง ตอนเป็นนักเรียนก็จะเล่นตี่จับกัน ก็เป็นการออกกำลังกายชนิดหนึ่ง ผิดกับสมัยนี้คนมีเงินก็จะไปออกกำลังกันตามศูนย์ออกกำลังต่างๆ ต้องเสียเงินคอร์สละเป็นหมื่นบาท ผมว่าการออกกำลังกายนี้จะวิ่งหรือจะเดินเร็วๆ ก็ได้ แต่ถ้าไม่มีเวลาผมก็จะเสนอแนะให้ออกกำลังกายในเนื้อที่จำกัด เช่น ฤาษีดัดตน ท่าดำรงกายให้อายุยืนแบบประยุกต์
ครั้งนี้เป็นอีกท่าหนึ่งที่ต่างจากท่าที่เคยเขียนมาในที่นี้แล้ว