สนามเด็กเล่น...มองให้เห็นความสำคัญ
ทุกวันนี้เราขาดแคลนสนามเด็กเล่น เด็กๆ จึงต้องวิ่งเล่นตามตรอกซอกซอย ริมฟุตปาธ และตามท้องถนน เมื่อโตขึ้นจึงต้องไปจับกลุ่มมั่วสุมตามสถานเริงรมย์ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นโรงภาพยนตร์ ดิสโก้เธค หรือศูนย์การค้า เพราะไม่มีสนามเด็กเล่นเพียงพอที่จะเป็นจุดนัดพบสำหรับพวกเขา พ่อแม่ที่มีฐานะดีก็เลยต้องสร้างสนามในบ้านให้ลูกๆ เล่นบ้านใครบ้านมัน
บางคนต้องเสาะหาเครื่องเล่นและสิ่งบันเทิงต่างๆไว้ในบ้าน ทั้งเครื่องเสียง โทรทัศน์ วิดีโอ วิดีโอเกม เป็นต้น เพื่อให้ลูกอยู่ติดบ้าน จะได้ไม่ไปวิ่งเล่นซุกซนตามถนน แน่นอน เด็กเหล่านี้มีโอกาสดีที่มีบ้านที่เพียบพร้อม แต่ยังมีเด็กจำนวนมากในสังคมไทยที่ด้อยโอกาส สนามเด็กเล่นเป็นสถานที่ที่เด็กจะมาร่วมกิจกรรมกัน ทั้งด้านกีฬา สันทนาการ และการพักผ่อน เป็นที่ที่เด็กจะได้คบหาสมาคม เข้าใจการเล่นเป็นหมู่คณะ รู้จักกติกาของสังคม เรียนรู้ถึงความเป็นเพื่อน และความสามัคคี เป็นสถานที่ให้เด็กใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ รู้จักธรรมชาติ สร้างสรรค์จินตนาการ ซึ่งเป็นพัฒนาการทางสมองที่สำคัญ
ทุกชุมชนควรหาพื้นที่เป็นสนามเด็กเล่น ตามโรงเรียนควรมีข้อบังคับให้มีสนามเด็กเล่นที่เพียงพอกับจำนวนนักเรียน ในขณะที่ที่ดินมีราคาแพง รัฐบาลควรช่วยจัดหาพื้นที่ให้ สนามเด็กเล่นอาจไม่สร้างผลกำไรเป็นเงินทองที่จะมองเห็นได้ในระยะเวลาอันสั้น แต่มีคุณค่าให้การพัฒนาคุณภาพของคนที่มีผลสำคัญในระยะยาว ในขณะเดียวกัน ประชาชนในชุมชนควรช่วยกันด้วย ช่วยกันสร้างสนามเด็กเล่นให้เป็นจุดนัดพบสำหรับเด็กๆ เพื่อจะได้มีโอกาสพัฒนาทั้งร่างกายและจิตใจ เด็กๆ ไม่อยากวิ่งเล่นตามท้องถนนหรอก หากพวกเขามีสนามเด็กเล่น