ในการเขียนเรื่องสวนโมกข์-ธรรมกาย-สันติอโศก ซึ่งจบลงในฉบับนี้นั้นเนื่องจากสำนักเหล่านี้มีทั้งคนรักและคนเกลียดอย่างรุนแรง ดังที่กล่าวไว้แล้ว ผู้เขียนก็พลอยได้รับดอกไม้หรือก้อนอิฐไปด้วย ดังจะขอนำมาเล่าให้ฟังเล็กน้อย
เรื่องสวนโมกข์ไม่ได้รับคำด่าเข้ามา อาจจะเป็นเพราะตั้งมานานจนคนเข้าใจกันแล้ว หรือด่าจนขี้เกียจด่าก็ได้
เรื่องธรรมกายมีเขียนเชียร์มาแยะ มีลูกศิษย์ธรรมกายเขียนมาแสดงความน้อยใจ 2 ราย แต่ไม่พูดอะไรรุนแรง ต้องนับว่าลูกศิษย์สำนักนี้มีความสงบ คงจะเป็นด้วยผลของสมาธิ
เกี่ยวกับสันติอโศกดูจะรุนแรงกว่าเพื่อน พระที่ชอบกันรูปหนึ่งเขียนมาว่า “เรื่องเกี่ยวกับสวนโมกข์และธรรมกายนั้นคุณหมอวิเคราะห์ได้ถูกตรงดีมาก แต่สันติอโศกและโพธิรักษ์นั้นเข้าใจว่า ‘ข้อมูล’ คลาดเคลื่อนไปมาก อาตมาใกล้ชิดกับโพธิรักษ์มานานจึงรู้กำพืดท่านดี.....”
อีกฉบับหนึ่งคงจะเป็นลูกศิษย์สันติอโศก คงจะเห็นว่าพูดเกี่ยวกับมังสวิรัติอ่อนไป จึงเขียนมาว่าดังนี้
เรียนคุณหมอประเวศ วะสี ที่เคารพ
ได้อ่านจากหมอชาวบ้าน เกี่ยวกับการที่พระพุทธเจ้าทรงฉันเนื้อสัตว์หรือไม่นั้น อยากให้คุณหมอได้อ่านพระสูตรที่พระพุทธองค์ระบุชัดเจนลงไปเลยว่าไม่ฉันเนื้อสัตว์ จากของมหายานเขาบ้าง เพื่อไม่ลำเอียงเข้าข้างตนที่อยู่ทางเถรวาท และอยากให้หมอได้เปิดใจกว้างในเรื่องวิเคราะห์มังสวิรัติเพิ่มขึ้น ซึ่งพระสูตรนี้ท่านพุทธทาสแปลไว้และเผยแพร่ในหมู่ชาวพุทธทั่วไปเป็นอันมาก
รักและเคารพ
ไท
ป.ล. ได้ส่งลังกาวตารสูตรมาให้ 1 ฉบับ
ฉบับถัดไปเป็นพวกเกลียดสันติอโศก จึงเขียนมาด่าเลย ดังไปรษณียบัตรข้างล่างนี้
เรียนท่าน ศ.ประเวศ วะสี ที่นับถือ
ขออภัยเถอะนะครับที่จำเป็นต้องเขียนถึงท่าน เกี่ยวกับท่านนำตัวท่านไปมั่วกับ ลัทธิบ้าๆบอๆ สันติอโศก เปลืองตัวเปล่าๆ
ทางที่ดีท่านน่าจะตีตัวออกห่างเสียยังจะดีกว่าเป็นไหน ท่านที่เคารพครับกรุณาท่านอย่าทำให้พ่อแม่ปู่ย่าตายายต้องเสียใจเลยครับ
พุทธศาสนาเจริญมาเป็นพันๆปี ถ้าไม่ดีจะเจริญมาได้ยังไง ขอเสียทีเถอะครับ สมองขนาด ดร. พี เอช ดี จะโง่ก็ให้มันรู้ไป จะได้เลิกนับถือกันเสียที อย่า ทิฐิ อย่า มานะ อย่า อวดดี อย่า อวดฉลาดในความโง่ เก่งเฉพาะวิชาแพทย์ก็ยกให้ อย่าแส่ทุกเรื่อง
นับถือกันจึงเตือน เชื่อก็ได้ ไม่เชื่อก็ได้
14 ต.ค.
ผมยังได้สำเนาจดหมายผู้รักสันติอโศกด่าอาจารย์สเฐียรพงษ์ วรรณปก ด้วยความรุนแรง
มีทั้งแรงไปแรงมา ทั้งๆที่ต่างนับถือพระพุทธเจ้า
ผมเข้าใจว่าศาสนาเป็นเรื่องของสุทธิ ปัญญา เมตตา ขันติ ถ้ายึดมั่นถือมั่นมากก็รุนแรงมาก ชาวพุทธทั้งหมดถูกลัทธิวัตถุนิยมตีจนจะตกเวทีอยู่แล้ว ถ้าขัดแย้งกันมากย่อมไม่มีแรงที่จะไปต่อสู้เอาชนะวัตถุนิยม ควรจะสามัคคีกัน เพื่อจะได้กอบกู้พุทธเกษตรให้เจริญขึ้นในดินแดนแห่งนี้