ทันโรค จ้าวโรค 6
ขณะที่ผมกำลังเล่า จ้าวโรคตอน 6 อยู่นี้ เป็นเวลาใกล้กับเจ้าสกายแล็บกำลังจะตกพอดีอีก 1 ชม. เท่านั้น มันก็จะตกลงมาบนหัวพวกผม มนุษย์มีโอกาสโดนเจ้ายานอวกาศนี้เพียงหนึ่งในหกแสนล้านส่วน แต่พวกผมซิต้องโดนวันยังค่ำ ไม่ว่ามันจะตกลงบนส่วนไหนของโลก พวกผมตัวเล็กกว่าคนราวๆ ล้านเท่า แต่พวกผมก็ต้องโดนดีอยู่ดี แถมยังเรียกร้องค่าเสียหายไมได้ด้วย เจ็บใจนัก คอยดูนะ ผมจะพาพรรคพวกย้ายไปอยู่อเมริกากับรัสเซียให้ชนะพวกเขมร และญวนอพยพทีเดียว คุณคงสงสัยละซีว่า ทำไมพวกผมถึงต้องโนเจ้าสกายแล็บทำร้าย ก็พวกผมเป็นสิ่งมีชีวิตเล็กๆ มีกระจายอยู่ทุกตารางนิ้วทั้งบนบกและในน้ำจืด น้ำเค็ม อย่างไรเสียก็ไม่แคล้วไปได้หรอก ผมก็เลยไม่อยากสนใจว่ามันจะตกที่ไหน แต่นายผมซิครับ นอนกอดวิทยุฟังทั้งคืน ผมรู้นะครับ เขาไม่ได้กลัวหรอก เขาอยากดูต่างหาก ผมว่าคนไทยนี่แปลกดีนะครับ ชาติไหนๆ กลัวกันจะตายคนไทยดูสนุกดีเสียอีก
ผมจ้าวโรคทันสมัยครับ นอกจากจะมาพร้อมสกายแล็บแล้ว ผมก็มาพร้อมกับการเข้าพรรษาหรือหน้าฝนอีกด้วย แต่กว่าคุณๆ จะได้อ่านสารจากผมก็คงเป็นเดือนตุลาคม ซึ่งพอดีน้ำมาก คงจะท่วมกรุงเทพฯ และที่อื่นๆ อีกนั้นแหละ เป็นเพราะกรรมที่คนบางพวกทำไว้ ไม่ว่าตัดไม้ทำลายป่า ไม่ว่าโครงการพัฒนาขอไปทีของใครๆ ผลกรรมก็เห็นทันตา ตายละผมนี่ขี้บ่นพิลึก แถมชอบออกนอกเรื่องซะเรื่อย พอน้ำท่วมคุณก็ต้องย่ำน้ำ ย่ำไปย่ำมา ก็เกิดโรคน้ำกัดเท้า (ทำไมเรียกอย่างนี้ก็ไม่รู้ น้ำไม่มีปากสักหน่อย) ตามซอกนิ้วเท้าก็มีอาการชื้นแฉะ แดงและแตกพวกผมถูกน้ำพัดไปพัดมาจากพื้นดิน ซึ่งเป็นบ้านของผม ลอยไปพบเท้านายของผมเข้า ผมรู้สึกว่ามันหอมดีก็เลยลองเกาะอยู่ตรงซอกมือนาง นิ้วกลาง เอ๊ะ! ดีไม่หยอกนอกจากกลิ่นหอมแล้ว ยังมีอาการวิเศษเสียด้วยซี อร่อยกว่าน้ำพริกปลาทูของคุณอีก อาหารของผมหรือหรือครับ ก็หนังซอกเท้านายของผมนะซี คุณลองหลับตาคิดถึงหนังหมูซิครับ ส่วนที่คุณเอามาทำยำหนังหมูนั่นแหละ เหมือนๆ กับหนังคนที่ฝรั่งเขาเรียก อีพิเดอร์มิส (Epidermis) หรือ หนังกำพร้า ส่วนชั้นที่มีไขมันอยู่ เขาก็เรียกว่า เดอร์มิส (Dermis) หรือหนังแท้ ปกติผมกินหนังของคนไม่ได้ง่ายๆ หรอกครับ แต่นี่นายผมเป็นโรคกัดเท้าแถมขี้เกียจล้างเท้าเสียด้วย ผมก็เลยเกาะติดสบายออกลูกออกหลานแพร่ขยายพันธุ์ตามง่ามนิ้วเท้าและฝ่าเท้าของนายผม ที่มันเริ่มตั้งแต่น้ำท่วมปีที่แล้วนะครับ ถึงกระนั้นผมก็ยังอยู่เท้านายของผมด้วยความสุขพอสมควรถึงปัจจุบัน
พอถึงตอนนี้สกายแล็บตกพอดีตกในทะเลเสียเกือบหมด หลงไปออสเตรเลียนิดเดียวเท่านั้น ผมรู้นะครับ นายผมผิดหวังนิดๆ เขาอยากได้ประตูกั้นอากาศที่ทำจากแร่ทิทาเนียม เพราะเขาฟังจาก ดร.อาจอง (นายผมชอบอ่านว่า อา-จอง เขาว่าแปลกดีไม่มีลืม) ว่าราคาแพงเท่ากับทอง ผมบอกแล้วไงครับว่า พรรคพวกผมต้องโดนสกายแล็บแน่ๆ นี่ผมเพิ่งได้รับข่าวผ่านดาวเทียมของพวกผมว่า มีสัตว์เล็กๆ ในทะเลตายหลายล้านตัวรวมทั้ง สาหร่าย รา แบคทีเรีย และอื่นๆ สิ่งที่มีชีวิตเล็กๆ ในทะเลทรายส่วนใหญ่ไม่ค่อยเป็นจ้าวโรคของคนหรอกครับ แต่มักจะอยู่ตามธรรมชาติมากกว่า อย่างไรก็ดีก็เป็นพรรคพวกเดียวกับผม ผมต้องเสียใจเป็นธรรมดา
เอาอีกแล้ว นายผมเขาฟังข่าวจนใกล้ตีหนึ่งก็ขี้เกียจล้างเท้า เข้านอนเลย ผมก็สบาย กินอาหารเย็นหรูหราอ้วนท้วนดี ทำเอาเท้านายผมมีกลิ่นหอม แต่มนุษย์เขากลับเรียกว่าเหม็นอับๆ ถมตอนเช้ายังตื่นสายอีกเพราะนอนดึกก็เลยไมได้ล้างเท้า แต่งตัวไปทำงาน สวมถุงเท้ารองเท้าปิดมิดชิด เฮ้อ สบายชะมัดผมได้กินอาหารดีๆ ที่อยู่สบายๆ ก็เกิดลูกเกิดหลานกันใหญ่ อย่างที่บอกแล้วอย่างไรครับว่า ผมชอบกินหนังคน ที่จริงผมกินแต่ส่วนชั้นนอกสุดที่เรียกว่า ชั้นขี้ไคล เท่านั้นหรอก จะเรียกว่าผมชอบกินขี้ไคลก็ว่าได้ คุณจะเลี้ยงผมไว้กินขี้ไคลคุณก็ได้นะครับ การที่ผมอยู่แต่ที่เท้านายผมก็เพราะผมไปไหนไม่ค่อยได้ พอผมกระจายกว้างออกนายผมก็จะคันและรู้สึกน่าเกลียด เขาก็จะพยายามเอายามาทาผมเสียทีหนึ่ง พวกผมก็ตายไปไม่น้อย แต่ผมนั้น เป็นพวกชนิดเป็นช้าหายช้า ไม่หวือหวาเหมือนพวกแบคทีเรีย ผมจะอยู่กับนายไปได้เป็นปีๆ หรือตลอดชีวิต โดยไม่ทำอันตรายแก่เขามากนัก เรียกว่า ถ้าไม่มีผมแล้วนายจะเหงา เพราะไม่มีอะไรเจ็บๆ คันๆ คุณคงอยากรู้จักผมแล้วซี ผมก็เป็นเชื้อราธรรมดาๆ นี่เอง จัดอยู่ในพวกโมลด์ (Mold) ถ้าคุณดูผมด้วยกล้องจุลทรรศน์แล้วคุณจะติดใจ เพราะผมมีรูปร่างสวยมากครับ ผมส่งรูปถ่ายผมมาให้แล้ว แต่ผมไม่แน่ใจว่าหนังสือเขาจะวาดได้สวยเท่าของจริงหรือไม่ ผมทำให้เกิดโรคที่ใครๆ ก็รู้จักคือ ขี้กลาก นายของผมก็เป็นขี้กลากเท้า ที่ใครๆ ชอบเรียกว่า ฮ่องกงฟุต (Hong Kong Foot) หรือบางทีก็เอาชื่อผู้ว่ากรุงเทพฯ ในสมัยหนึ่งมาใส่เป็นชื่อโรคแทน นอกจากที่เท้าแล้ว ผมและคณะยังทำให้เกิดขี้กลากได้ทั่วตัวตามผิวหนัง ผม เล็บ แต่จุไม่เกิดโรคต่ออวัยวะภายในเรียกว่า เป็นโรคไม่ร้ายแรงอะไรนัก พอจะอยู่เป้ฯเพื่อนกับมนุษย์ได้ แต่ผมมีเพื่อนเชื้อราอื่นๆ ที่อาจทำอันตรายได้มากๆ นะครับอย่าเพิ่งวางใจ
ขี้กลาก เกิดจากเชื้อรา 3 ตระกูลพี่น้องกัน บริเวณที่เกิดโรคได้บ่อยๆ ในผู้ใหญ่เห็นจะเป็นที่เท้า มักพบมากในผู้ชายโยเฉพาะที่ใส่รองเท้าอับๆ เช่น ทหาร ตำรวจ ที่พบบ่อยอีกที่หนึ่งเห็นจะเป็นที่ขาหนีบ ส่วนในเด็กก่อนเป็นหนุ่มสาวมักพบที่หัว
การติดต่อที่สำคัญเห็นจะเป็นการติดต่อมาจากสัตว์เลี้ยง พวกหมา แมว การติดต่อจากคน และการติดมาจากธรรมชาติ คือ จากดินที่มีพวกผมอยู่ ลักษณะที่พวกผมทำให้เกิดโรคครั้งแรกจะมีลักษณะพิเศษ เริ่มจะเป็นจุดเล็กๆ ก่อน แล้วขยายออกเป็นวงๆ ตรงขอบวงจะยกขึ้นเล็กน้อย เอามือคลำจะพบมีขอบนูนโดยรอบ นอกจากนูนแล้วยังแดงและมีสะเก็ดบางๆ แบบผิวหนังลอกตามขอบด้วย ส่วนตรงกลางวงจะเป็นเนื้อปกติดี พวกผมก็อยู่ตรงขอบๆ วงนั้นแหละครับ ถ้าใครอยากจะดูพวกผมก็ใช้มีดขูดเบาๆ ตรงขอบ เอาสะเก็ดไปตรวจด้วยกล้องจุลทรรศน์ จะเห็นพวกผมเยอะแยะทีเดียว
ถ้าคุณมีพวกผม แล้วต้องการกำจัดก็ง่ายมากที่จะคิด แต่ทำมันยากส์...ผมจึงกล้าบอกคุณทั้งวิธีป้องกันและรักษาพร้อมกันทีเดียว
ประการแรก ถ้าคุณมีขี้กลากเท้า จงรักษาความสะอาดของเท้าคุณเท่ากับหน้าของคุณ แล้วจะไม่มีโรคนี้
ประการที่สอง อย่าให้เกิดความอับชื้นนานๆ เป็นต้นว่า อย่าใส่รองเท้าหุ้มทั้งเท้านานๆ เห็นไหมละแค่การระมัดระวังตัวคุณก็ทำไม่ได้แล้ว ยิ่งถ้าคุณเป็นทหารตำรวจละก็ โอ้ย! สบายผม จ้างให้ผมก็ไม่มีวันตายหมด
ประการที่สาม ซื้อยาองค์การเภสัชกรรม ซื้อยารักษากลากเกลื้อนหรือขี้ผึ้งวิทฟิลด์ (Whitfield’s ointment) มาทาเช้าทาเย็นทุกวันห้ามลืม ทานานเป็นเดือน สังเกตให้ดีว่าอาการจะดีขึ้นภายใน 1 เดือนหรือไม่ ถ้าไม่ดีค่อยไปหาหมอ ถ้าดีขึ้นจงทาต่อไป และต่อไป จนกว่าผิวหนังบริเวณนั้นจะหายปกติเหมือนผิวหนังธรรมดา แต่ยังต้องหาไปอีกสัก 1 เดือน แล้วผมจะหายหน้าจากคุณไป แต่ระวังนะครับ ถ้าคุณลืมรักษาความสะอาดอย่างดีละก็ ผมจะกลับมาอีก นอกจากทายาแล้วมียากิน และยาอื่นๆ อีกหลายชนิด ราคาค่อนข้างแพง ผมว่าสู้วิทฟิลด์ ยารักษากลากเกลื้อนขององค์การเภสัชกรรมไม่ได้ราคาถูก หาซื้อง่าย และได้ผลดีพอควรทีเดียว
ผมเห็นจะลาโรงสักที ผมว่าคุณคงเบื่อจ้าวโรคเต็มทีแล้ว ทนอีกนิดเถอะครับรับรองว่าอีก 2 ตอน ผมจะบังคับใครๆ ให้จบตอนจ้าวโรคตัวเล็กๆ เสียทีเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นบ้างจะดีกว่า
ภาคพิเศษ
เชื้อรา หรือ ฟังกัส (Fungus) แบ่งเป็น 2 พวกใหญ่ๆ คือ ส่า หรือ ยีสต์ (Yeast) และ โมลด์ (Mold) เชื้อรามีประมาณ 100000 ชนิด แต่ทำให้เกิดโรคในคนเพียง 50 ชนิด เท่านั้นเอง ปกติคนมีความต้านทานต่อเชื้อราได้ดี โรคที่เกิดจากเชื้อราแบ่งง่ายๆ เพื่อความเข้าใจเป็น 4 แบบด้วยกัน คือ
1. โรคเชื้อราชั้นตื้นสุด (Superficial infections) โรคที่รู้จักกันดี คือ เกลื้อน
2. โรคเชื้อราผิวหนังชั้นหนังกำพร้า (Cutaneous infections) เช่น ส่วนใหญ่ คือ ขี้กลาก
3. โรคเชื้อราชั้นหนังแท้ (Subcutaneous infections) พวกนี้ไม่มีชื่อเป็นไทย ไม่ค่อยพบบ่อยนัก เชื้อราพวกนี้อยู่ในดินตามธรรมชาติ การติดต่อมักเกิดจากการมีของทิ่มแทงเข้าสู่ร่างกาย และมักจะเป็นที่ขาแขน เช่น โรคโฆรโมบลาสโตมัยโคสิส (Chromoblastomycosis) และมัยโคติคมัยซีโตมา (Mycotic mycetoma)
4. โรคเชื้อราภายใน (Systemic infections) พบไม่บ่อยนัก แต่ก็พบได้โดยเฉพาะในคนที่เป็นโรคเรื้อรัง หรือมีสภาวะความต้านทานต่ำ และอื่นๆ เป็นแล้วมักอันตรายมาก เช่น โรคฮิสโตพลาสโมสิส (Histoplasmosis) เป็นต้น
ป.ล. ขอลงท้าย คุณที่จำเป็นต้องย่ำน้ำสกปรก ควรใช้น้ำมันทาง่ามนิ้วเท้าและฝ่าเท้าด้านในตรงเนื้ออ่อนเสียก่อน จะใช้น้ำมันใส่ผมของผู้ชาย หรือผู้หญิงก็ได้ ถ้าไม่มีก็น้ำมันพืช หรือน้ำมันหมูที่ทำกับข้าวนั่นแหละ พอขึ้นจากน้ำแล้วล้างเท้าให้สะอาดด้วยสบู่ เช็ดให้แห้งตามง่ามนิ้วด้วย จะป้องกันน้ำกัดเท้า และขี้กลากเท้าได้ดีทีเดียว ผมไม่อยากเกาะเท้าคุณหรอกครับ อยู่ตามดินก็สบายดีแล้ว บอกเอาบุญสักหน่อย ขอลาทีครับ จากผมเชื้อขี้กลาก
ขอลาอีกที
จากผมเชื้อขี้กลาก