ยิ่งสูงยิ่งหนาว
ยอดเขายังห่าง
อยู่บนทางนึกหวั่น
นึกพรั่นความหนาว...
ประโยคกินใจจากเพลง "ยิ่งสูงยิ่งหนาว" ของคุณเต๋อ เรวัติ พุทธินันท์ เป็นคำอธิบายชีวิตของคนไข้รายนี้ของป้าหมอได้เป็นอย่างดี
วันนี้เป็นวันปิดการรักษาของคุณใหม่...สาวใหญ่อายุ 40 ปี เป็นคนไข้ที่มีวินัยในการเข้ารับการรักษากับป้าหมออย่างดียิ่งคนหนึ่งทีเดียว ไม่ว่าฝนจะตกหรือแดดจะออก เมื่อถึงเวลานัด ป้าหมอก็จะพบเธอนั่งยิ้มอยู่ที่เก้าอี้ในห้องตรวจเสมอ
รอยยิ้มที่แสดงให้เห็นถึงความสบายใจ และถูกปลดปล่อยจากพันธนาการทางความคิดที่เธอสร้างขึ้น แต่ใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มในวันนี้ ผิดกับใบหน้าเมื่อครั้งเข้ารับการรักษาในครั้งแรก ซึ่งหมองคล้ำจากการอดนอนและดวงตาที่ช้ำแดงจากการร้องไห้
ป้าหมอขอพาคุณผู้อ่านทุกท่านนั่งไทม์แมชชีน เพื่อย้อนเวลาไปพบกับคุณใหม่ เมื่อครั้งที่เดินเข้ามารับการรักษากับป้าหมอในครั้งแรก
"สวัสดีค่ะคุณหมอ ใหม่มารับการรักษาจากคุณหมอค่ะ ที่ต้องมาพบกับคุณหมอวันนี้เพราะหัวหน้างานบอกให้มานะคะ ถ้าไม่ยอมมาพบกับคุณหมอ หัวหน้าจะไม่อนุมัติ 2 ขั้นให้ ส่วนตัวใหม่เองมองว่า ใหม่ก็ไม่ได้ป่วยหรือมีอาการทางจิตอะไร ถึงจะนอนไม่หลับ และเครียดกับคนรอบข้างบ้าง แต่มันก็น่าจะเป็นปกติไม่ใช่เหรอค่ะ" คุณใหม่แนะนำตัวเสียยาวเหยียด
ป้าหมอมองไปยังดวงตาที่ช้ำแดงจากการอดนอนของคุณใหม่แล้วพูดว่า "ป้าหมอรบกวนให้คุณใหม่เล่าประวัติส่วนตัวสั้นๆ ได้มั้ยค่ะ เพื่อให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น"
คุณใหม่ยกแก้วน้ำที่ตั้งอยู่ตรงหน้าขึ้นดื่ม ก็จะพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ใหม่โตมาในครอบครัวของคนจีน ใหม่มีพี่ชาย 1 คน ถึงแม้ครอบครัวของเราจะฐานะไม่สู้ดีนัก แต่คุณพ่อและคุณแม่จะให้ความสำคัญกับพี่ชายมาก เสื้อใหม่ ของเล่นใหม่ อาหารดีๆ มักจะถึงมือพี่ชายก่อนเสมอ อย่างที่รู้กันว่า ครอบครัวคนจีนต้องการลูกชายไว้สืบทอดวงศ์ตระกูล ลูกผู้หญิงมักจะถูกละเลย
คุณพ่อเคยบอกกับใหม่ตอนท่านเมาว่า สาเหตุที่ตั้งชื่อลูกสาวคนนี้ว่า "ใหม่" นั้น ไม่ได้ตั้งจากความหมายของภาษาไทย แต่ตั้งจากความหมายของภาษาจีนที่แปลว่า "ไม่ต้องการ" แม้คำพูดของพ่อบังเกิดเกล้าจะทำให้ใหม่เสียใจ แต่ใหม่คิดมาเสมอนะค่ะว่า คนเราสามารถประสบความสำเร็จในชีวิตได้ ไม่ว่าจะเกิดเป็นเพศใด เชื้อชาติใด" น้ำตาเอ่อล้นออกมาเมื่อคุณใหม่ต้องพูดถึงเรื่องราวในอดีต
"ใหม่ตั้งใจเรียนหนังสือมากค่ะ เรียนได้ที่ 1 ของชั้นเสมอมา ใหม่คิดเสมอว่า ถ้าใหม่ประสบความสำเร็จ ในชีวิต ใหม่จะสามารถเรียกความรัก ความเอาใจใส่จากคุณพ่อคุณแม่มาได้ ใหม่สอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังของรัฐได้ ใหม่ใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอย่างที่เพื่อนหลายคนเรียกว่า "คนเห็นแก่ตัว" ใหม่ไม่ยอมให้ใครลอกเลกเชอร์ ไม่ยอมทำกิจกรรม และเมื่อถึงเวลาสอบใหม่ก็จะไม่ยอมติวหนังสือให้ใคร ทำไมเราต้องให้ความช่วยเหลือกับเขาด้วย ในเมื่อเวลาเราลำบากก็ไม่เห็นมีใครที่จะยื่นมือมาช่วยสักที ใหม่จะต้องมีชีวิตที่ดีกว่าคนอื่นให้ได้"
คุณใหม่เรียนจบมหาวิทยาลัยมาด้วยเกรดเฉลี่ยที่สูงลิ่ว พ่วงด้วยรางวัลเกียรตินิยมอันดับ 1 แต่ในวันรับปริญญากลับไม่มีเพื่อนร่วมรุ่น หรือรุ่นน้องเข้ามาแสดงความดีใจกับเธอเลย คุณใหม่ยังเอ่ยถึงวันแห่งความสำเร็จอันแสนเงียบเหงานี้ว่า "ใหม่ไม่สนใจหรอกค่ะ ถึงไม่มีใครมาเป็นเพื่อนกับใหม่ก็ไม่เป็นไร มนุษย์ตอนเกิดก็มาคนเดียว เวลามีชีวิตอยู่ก็น่าจะอยู่คนเดียวได้"
หลังจากนั้นไม่นานนัก คุณใหม่ก็ได้งานในบริษัทชื่อดังแห่งหนึ่ง คุณใหม่ยังใช้คติในการดำเนินชีวิตที่ว่า "ต้องเป็นที่หนึ่ง" แต่ในความเป็นจริงของวิถีชีวิตมนุษย์ ซึ่งต้องอาศัยอยู่กับคนรอบข้างตลอดเวลานั้น คติในการดเนินชีวิตของคุณใหม่ดูจะเป็นเรื่องที่สร้างความขัดแย้งอย่างมาก
"เพื่อนที่ทำงานของใหม่ชอบจับกลุ่มนินทาใหม่ ทั้งที่ใหม่ไม่เคยมีปัญหากับใคร มีแต่คนอื่นที่ชอบมีปัญหากับใหม่ พวกเขาคงจะอิจฉาที่ใหม่ทำงานและเข้ากับหัวหน้าได้ดี ทุกครั้งที่ใหม่ได้ 2 ขั้น เพื่อนในที่ทำงานก็จะจับกลุ่มนินทาว่า ใหม่ได้ 2 ขั้นเพราะประจบประแจงหัวหน้างาน ใหม่ว่ามันไม่แปลกอะไรที่คนเราจะประสบความสำเร็จด้วยวิธีลัดบ้าง
แต่ระยะหลังหัวหน้าเริ่มติติงการทำงานของใหม่บ่อยครั้ง แล้วหันไปชื่นชมการทำงานของเพื่อนร่วมงานมากขึ้น ใหม่เริ่มรู้สึกเครียด พอเครียดมากขึ้น การทำงานของใหม่ก็แย่ลงไปอีก มีจุดผิดพลาดตลอดเวลา กลุ่มเพื่อนที่เคยนินทาใหม่ก็พยายามยื่นมือเข้ามาช่วย แต่ใหม่ไม่แน่ใจว่าพวกเขาคิดร้ายอะไรกับใหม่หรือเปล่า เขาอาจจะแกล้งทำเป็นเห็นใจเพื่อลอบแทงใหม่ข้างหลังก็ได้
ช่วงนี้ใหม่เครียดมากค่ะคุณหมอ ใหม่เริ่มมีอาการนอนไม่หลับ และวิตกกังวลกับคนรอบข้างที่เข้ามาพูดคุยมากขึ้น จนหัวหน้างานมีคำสั่งพักงาน แล้วส่งใหม่มารักษาตัวกับคุณหมอ"
คุณใหม่เข้ามารักษาตัวกับป้าหมอไม่นาน หลังจากที่เราได้พูดคุยกัน ป้าหมอได้บอกคุณใหม่ถึงการใช้ชีวิตกับคนรอบข้าง การมีน้ำใจเอื้อเฟื้อต่อคนอื่น ไม่เห็นแก่ตัว เรียนรู้ที่จะให้เพื่อที่จะรับ
"ความสำเร็จในชีวิตจะมีประโยชน์อันใด หากไม่มีมิตรแท้ร่วมดีใจกับชัยชนะในครั้งนี้"
การเดินทางสู่ความสำเร็จอันหอมหวาน จำต้องผ่านหนทางอันลำบากที่ทอดตัวยาวไกล เต็มไปด้วยปัญหาและขวากหนามมากมาย มนุษย์จึงจำเป็นต้องมีเพื่อนแท้ไว้ข้างกาย ไว้ให้กำลังใจยามท้อแท้ และเป็นเพื่อนเปล่งเสียงหัวเราะยามสัมผัสชัยชนะ
มนุษย์เป็นสัตว์สังคม เรามีชีวิตอยู่เพื่ออีกหลายชีวิต ทุกอย่างเป็นวัฏจักร ไม่มีมนุษย์คนใดที่จะอยู่ได้โดยปราศจากปฏิสัมพันธ์กับสังคม
สวัสดีค่ะ