เด็ก ๆ ที่มีพ่อแม่คอยชักชวนให้ลูกของตนเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับภาพต่าง ๆ ที่ปรากฏในหน้าหนังสือนิทานอยู่เสมอนั้น สามารถทำคะแนนได้สูงในการทดสอบด้านภาษา
ผลจากการทดสอบของศาสตราจารย์นายแพทย์โกรเวอร์ เจ ไวท์ เฮิรสต์ แห่งสาขาจิตวิทยาและกุมารเวชศาสตร์ และผู้ช่วยศาสตราจารย์แพทย์หญิงเจเน็ท ฟิชเชล แห่งสาขากุมารเวชศาสตร์ที่ State University เมืองสโตนี บรูค รัฐนิวยอร์ก แพทย์ทั้งสองท่านได้ทำการทดลองโดยแบ่งกลุ่มพ่อแม่ออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรก เป็นกลุ่มที่พ่อแม่จะได้รับการฝึกให้รู้จักตั้งคำถามง่าย ๆ ไว้สำหรับถามลูกวัย 2-3 ขวบของตนเกี่ยวกับภาพในนิทาน เช่น ถามว่า คนนี้เป็นใครและเขากำลังทำอะไร จากนั้นก็ให้พ่อแม่ตั้งคำถามที่ทำให้ลูกสามารถตอบได้กว้างขึ้น เช่น คิดว่าเหตุการณ์อะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้...
พ่อแม่กลุ่มที่ได้รับการฝึกนี้ก็จะต้องรู้จักให้คำชมแก่เด็กให้มากขึ้นด้วย นอกจากนั้น จะมีการแทรกคำถามประเภทให้ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่ไว้ด้วยสัก 2-3 คำถามเสมอ ส่วนพ่อแม่กลุ่มที่ไม่ได้รับการฝึกก็อ่านนิทานให้ลูกฟังไปอย่างธรรมดา โดยไม่มีการตั้งคำถามแต่อย่างใด
หลังจากนั้นหนึ่งเดือน ผลการทดสอบก็ปรากฏออกมาว่า เด็ก ๆ กลุ่มที่พ่อแม่ได้รับการฝึกให้ตั้งคำถามถามลูกนั้น มีการพัฒนาการเรียนรู้ในด้านการจำชื่อสิ่งต่าง ๆ มากกว่าเด็กที่พ่อแม่ไม่ได้รับการฝึกถึง 6 เดือน ส่วนด้านทักษะการใช้ภาษามากกว่าเด็กที่พ่อแม่ไม่ได้รับการฝึกถึง 8 เดือนครึ่งทีเดียว
“ถ้าพ่อแม่รู้จักอ่านนิทานอย่างมีเทคนิค มีการเน้นคำบางคำ หรือดัดเสียงให้เป็นไปตามตัวละครต่าง ๆ ในเรื่อง ในขณะเดียวกันก็มีการตั้งคำถามถามลูกไปด้วย จะมีผลทำให้ทักษะการใช้ภาษาของเด็กดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด รวมทั้งการอ่านให้เด็กอายุ 3 ขวบฟังในลักษณะที่คอยกระตุ้นให้เด็กอยากติดตามเรื่องราว ก็เป็นวิธีการหนึ่งที่จะสามารถพัฒนาให้เด็กตอบสนองให้เด็กตอบสนองได้ดีเท่ากับเด็กอายุ 4 ขวบทีเดียว” นายแพทย์ไวท์ เฮิรสต์ กล่าวในที่สุด
พ่อแม่ที่ต้องออกไปทำงานข้างนอกทั้งคู่ ถ้าอยากให้ลูกของคุณฉลาดขึ้น ก็ควรให้เวลาสำหรับเรื่องนี้บ้าง อย่างน้อยเล่านิทานให้ฟังก่อนนอนก็ยังดี
(จาก Talking back to books. American Health2532;2:98-100)
สุกาญจน์ เลิศบุศย์