คนโบราณมักพูดถึงคนที่เกิดมามีความพิการ ปากแหว่งหรือเพดานโหว่กันไปต่าง ๆ นานา บ้างก็ว่า ชาติก่อนคงจะตกเบ็ดมาก เกี่ยวเอาปากปลา ทำให้ปลาปากฉีก เลยต้องเกิดมาพิการเพื่อชดใช้กรรม
อันนี้ก็พูดกันไป ไม่มีใครพิสูจน์ได้หรอก ของฝรั่งยิ่งแล้วใหญ่ กล่าวว่า หญิงใดมีลูกปากแหว่ง เพดานโหว่ ว่ากันว่า ขณะที่เธอกำลังท้องอยู่นั้น มีกระต่ายกระโดดข้ามหนทางที่เธอเดินผ่าน ภาษาอังกฤษเดิมนิยมเรียก ปากแหว่งว่า hare-lip แปลตามตัวว่า ริมฝีปากกระต่าย มองดูคล้ายอย่างนั้นจริง ๆ เสียด้วยซี อย่าได้ไปเชื่อคำกล่าวทั้งของไทย และของฝรั่งเป็นอันขาด ที่จริงเป็นเรื่องของความผิดพลาดทางธรรมชาติ ในการปะติดปะต่อช่องปากของตัวอ่อนตั้งแต่ในท้อง จะด้วยสาเหตุทางกรรมพันธุ์, สิ่งแวดล้อม หรือกลุ่มอาการผิดปกติอื่น ๆ ก็ตามที จะมีส่วนทำให้ตัวอ่อนอายุ 2-3 สัปดาห์ ในท้องริมฝีปากเพดานไม่ติดกันตามปกติ
ส่วนใหญ่แพทย์จะทำศัลยกรรมตกแต่งโดยเย็บริมฝีปากให้ติดกัน เมื่อเด็กอายุราว ๆ 3 เดือน ก็จะหายแหว่งได้ แต่อาจจะต้องตกแต่งซ้ำให้สวยงามภายหลัง ส่วนเพดานโหว่ จะได้รับการแก้ไขเย็บปิดเมื่อเด็กอายุราว 9-12 เดือน ก่อนจะเริ่มพูดจริง ๆ จัง ๆ เสียงของเด็กที่มีปากแหว่ง เพดานโผล่จะมีเสียงแหมบ...คือเสียงออกทางจมูกมาก การดูแลเรื่องนี้ อาจต้องให้แพทย์ทางหู คอ จมูก ช่วยดูแลด้วย เพราะมีโอกาสที่จะเป็นหูน้ำหนวก และความผิดปกติทางการได้ยินบ่อย ๆ
แพทย์อีกทางหนึ่งที่ต้องมีส่วนช่วยทางด้านจัดฟันคือทันตแพทย์ นักกายภาพบำบัดเกี่ยวกับการฝึกพูด
อ้อ...อย่าลืมกุมารแพทย์ผู้ดูแลเด็กของท่านด้วย ร่วมกันทำงานเป็นทีม, เป็นคณะว่าอย่างงั้นเถอะ
ผลสำเร็จในการแก้ไขเรื่อง ปากแหว่ง เพดานโหว่ จึงจะบรรลุวัตถุประสงค์
พ่อแม่บางคนอาจสงสัยในแง่การเกิดปากแหว่ง เพดานโหว่ ก็ลองซักรานละเอียดจากแพทย์อีกทีได้
ตัวอย่างเช่น
1. ถ้าคุณมีลูกปากแหว่ง เพดานโหว่ 1 คน ทั้งที่ ๆ คุณสองคนปกติ โอกาสที่ลูกคุณคนต่อไปจะเป็นนั้น มีมาก ร้อยละ 3-9
2. ถ้าคุณและภรรยามีลูก 2 คน และทั้งสองคนปากแหว่ง เพดานโหว่ โอกาสที่ลูกคนต่อไปจะเป็นสูงถึงร้อยละ 13-14
3. สามีหรือภรรยา คนใดคนหนึ่งปากแหว่งเพดานโหว่ โอกาสที่จะที่ลูกปากแหว่ง เพดานโหว่มีถึง ร้อยละ 12-13
4. ถ้าคุณสองคนปากแหว่ง เพดานโหว่ทั้งคู่ โอกาสที่ลูกคุณจะเป็นมีถึงร้อยละ 20-30
พอเห็นโอกาสในเรื่องความพิการเหล่านี้หรือยัง
ถ้ามีลูกปากแหว่ง เพดานโหว่ ต้องใจเย็น เห็นอกเห็นใจกัน ให้ข้อมูลต่าง ๆ กับแพทย์ให้มากที่สุด อย่ามัวทะเลาะหรือโทษกันมา ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะไม่ใช่ความผิดของใครทั้งสิ้น
ถามแพทย์เกี่ยวกับการเลี้ยงดู การให้นม ตลอดจนเวลาที่เหมาะสม ในการผ่าตัด คณะแพทย์ดังกล่าวข้างต้นช่วยให้ลูกของคุณอยู่ในสภาวะที่ดีที่สุด และอย่าลืมถามเกี่ยวกับโอกาส ความพิการที่จะเกิดขึ้นกับบุตรคนต่อ ๆ ไปว่า สมควรเสี่ยงหรือไม่ เพราะมีโรคทางกรรมพันธุ์บางโรค อาจมีโอกาสเสี่ยงถึงร้อยละ 50 ควรจะปรึกษากับแพทย์ให้ดีก่อนตัดสินใจอะไรลงไป
หวังว่า บทความนี้คงจะได้ประโยชน์สำหรับบางท่านที่มีความกังวลใจในเรื่องนี้