สายตาสั้น

สายตาสั้น

ผู้ถาม ศักดิ์สิทธิ์/เชียงราย

ผมมีปัญหาในการใช้แว่นเวลาอ่านหนังสือ หรือเวลาที่ทำงานหนัก ผมจึงอยากทราบว่า ผมควรปฏิบัติตัวอย่างไร และมีวิธีใดบ้างที่จะทำให้สายตาเป็นปกติ และอยากทราบวิธีบริหารสายตาที่ได้ผลดีด้วยวิธีธรรมชาติด้วยครับ

ผมมีปัญหาจะเรียนปรึกษาคุณหมอดังนี้ครับ คือ ขณะนี้ผมอายุ ๒๒ ปี สูง ๑๗๕ เซนติเมตร น้ำหนัก ๖๐ กิโลกรัม และกำลังเรียนอยู่ในระดับอุดมศึกษาปีสุดท้าย (๔ ปี) มีปัญหาทางสายตาสั้น คือ เริ่มจะมองกระดานดำไม่ค่อยชัด ตอนเรียนอยู่ ม.๓ เวลาเรียนก็ต้องถามเพื่อนข้างๆว่า คุณครูเขียนบนกระดานอย่างไรบ้าง เพราะเวลาที่มองกระดานดำจะพร่าไปหมด จนกระทั่งอยู่ ม.๕ จึงได้ตัดแว่นใส่ สายตาข้างซ้าย ๑๕๐ ข้างขวา ๑๗๕ วัดสายตาทุกปีที่ร้านแว่น แต่ระดับสายตาไม่ลดเลย เวลาใส่แว่นทำงานที่ต้องออกแรงมากๆจะรู้สึกรำคาญและชวนให้หงุดหงิด เวลาอ่านหนังสือบางทีก็ใส่แว่น บางทีก็ไม่ใส่ เพราะได้รับคำแนะนำจากอาจารย์หลายท่านมาอย่างนั้น และผมเคยอ่านหนังสือ “สายตาดีได้โดยไม่ต้องพึ่งแว่น” แนะนำว่าให้จำกัดการใช้สายตาที่ไม่ต้องการรายละเอียดมากก็ไม่ต้องใส่แว่น และการบริหารสายตาหลายๆวิธี ผมอยากขอคำแนะนำจากคุณหมอว่า ผมควรปฏิบัติอย่างไรเพื่อให้สายตาเป็นปกติได้ และการปฏิบัติบริหารสายตาที่ได้ผลดีด้วยวิธีธรรมชาติ
 

ผู้ตอบ น.พ.สุรพงษ์ ดวงรัตน์

ตามจดหมายของคุณศักดิ์สิทธิ์ที่เล่ามาทั้งหมด สรุปแล้วก็คือ เป็นคนที่สายตาสั้นแน่นอน และเป็นสายตาสั้นระดับต้นๆค่อนข้างมาทางกึ่งกลางของคนที่มีสายตาสั้นโดยถัวเฉลี่ย การแก้ไขให้ตามองเห็นดีก็คือสวมแว่นตาแก้สายตาสั้น (เลนส์เว้า) เท่านั้น ส่วนการจะสวมแว่นแบบถอดๆใส่ๆก็ย่อมได้ เพราะเป็นระดับสายตาที่ยังไม่มากจนเกินกว่าลูกตาจะต้องปรับสายตาเพื่อการมองเห็นชัดมากมายจนทำให้มัวพร่า และปวดลูกตา ปวดศีรษะ ปวดขมับตามมา หมายถึงว่าแม้จะถอดแว่นก็ยังอ่านหนังสือได้ แต่ต้องเพ่งหรือเอาเข้ามาใกล้ตามากกว่าปกติ ส่วนการมองระยะไกลก็เช่นเดียวกัน ยังพอจะมองเห็น แต่ไม่ชัดมาก ตัวหนังสือหรือภาพขนาดเล็กจะมองไม่ชัดต้องเพ่งจนตาหยี หรือขมวดหัวคิ้วเพื่อให้เห็นชัดจนหัวคิ้วย่นแลดูบุคลิกด้อยลงไป

แต่ถ้าคุณสั้นขนาดต้องใช้แว่น ๓๐๐ หรือ ๔๐๐ ขึ้นไป คุณจะถอดๆใส่ๆ ไม่ได้ ที่ตอบว่าไม่ได้ เพราะว่าเมื่อถอดแว่นคุณแทบจะมองไม่เห็นเลยว่าภาพอะไรเป็นอะไรในระยะตั้งแต่ ๔-๕ เมตรห่างจากตัว ยิ่งอ่านหนังสือจะอ่านไม่ได้ ลงได้เป็นแบบนี้ละก็..จ้องสวมแว่นตลอดเวลาเท่านั้นเอง เว้นขณะอาบน้ำ ว่ายน้ำ หรือทำกิจกรรมบางอย่างที่ไม่ต้องการใช้สายตามองรายละเอียด

การที่คุณเคยอ่านหนังสือ “สายตาดีได้โดยไม่ต้องพึ่งแว่น” อันนี้ก็อยู่ในข่ายของคนที่มีสายตาสั้นเพียงเล็กน้อย เป็นต้นว่าสั้นขนาด ๕๐ หรือ ๗๕ แม้ว่าการใส่แว่นหรือไม่ใส่แว่น การมองเห็นเกือบจะไม่แตกต่างกันมากนัก เพียงแต่ถ้าใส่แว่นจะสายตาไม่เครียด จนกระทั่งลืมไปว่าไม่ใส่ก็ได้หรือใส่ก็ดี

การฝึกหรือบริหารให้สายตากลับมาเป็นปกติ เป็นไปไม่ได้ เพราะสายตาที่ผิดปกติจะดำเนินไปข้างหน้าเรื่อยๆตามขั้นตอน จนกระทั่งอายุ ๒๕ ปี จึงจะหยุดหรือชะลอลง แต่บางรายอาจจะหายไป ได้เองตามการเปลี่ยนแปลงทางกายวิภาคของลูกตา มิใช่ด้วยการฝึกหรือบริหารสายตา จะพบเฉพาะในคนที่สั้นเพียงเล็กน้อยบางคนเท่านั้น

การบริหารหรือทำการฝึกฝน การใช้สายตาอย่างไรคงไม่กลับคืนมาสู่ภาวะสายตาปกติ (Emmetropia) ได้ ยกเว้นว่าจะไปผ่าตัดกรีดกระจกตาดำให้แบนลงไปเล็กน้อย การที่บอกบริหารสายตาหรือจำกัดการใช้สายตาที่ไม่ต้องการรายละเอียดมาก แล้วจะไม่ต้องสวมแว่นตา อันนี้ก็เช่นกัน การที่ไม่ใช้สายตามองตัวเลข หรือตัวหนังสือเล็กๆ หรือทำงานที่ต้องเพ่งสายตามาก เช่น ประกอบเครื่องนาฬิกา เครื่องอิเล็กทรอนิกส์ พวกนี้ต้องเพ่งมาก ข้อแนะนำของคนพวกนี้ก็คือ... “ควรถนอมสายตาโดยอย่าทำงานที่เพ่งตานานๆ หรือมากจนเกินไป” จะมีผลทำให้สายตาสั้นหรือตาเขตามมาได้นั่นเอง แต่มิใช่จะแก้ไขสายตาสั้นให้หายไปได้ตามที่เข้าใจ  ข้อแนะนำของผมคือ กรุณาสวมแว่นต่อไป!