มาลา คำจันทร์
-
นิตยสารหมอชาวบ้าน 16 สิงหาคม 2523
ร่วงแล้วที่ราวป่าน้ำค้างหยดบนใบหญ้าเป็นประกายสุกใส เท้าเปล่าสองคู่ย่ำสวบ ๆ บนใบไม้เย็นเฉียบ เช้านักหมอกเหมยเลื่อนลอยอ้อยอิ่งแตะตีนเขา ไกลออกไป ไกลออกไป ยอดดอยผลุบโผล่พ้นหมอกแลเลือน ๆ เหมือนเกาะกลางทะเลกว้าง ไม่ว่าฤดูเดือนใด หมอกเหมยไม่เคยจางจากแผ่นดินบนดอยสูง เท้าเปล่าสองคู่ย่ำสวบสาบ ก้อนกรวดพลิกตัวกลิ้งตกก้นห้วย น้ำไหลอยู่สาดซ่า นกน้อยบินพรือแล้วร่อนลงจิกกินลูกเซมิสะ สูงชัน โขดหินขรุขระ ...
<