เป่าปากช่วยหายใจ ถ้าผู้ป่วยหายใจไม่ออกหรือหยุดหายใจ

เป่าปากช่วยหายใจ ถ้าผู้ป่วยหายใจไม่ออกหรือหยุดหายใจ

1. จัดท่าผู้ป่วยให้นอนหงาย.
2. ใช้มือหนึ่งกดหน้าผากลง อีกมือหนึ่งเชยคาง (เงยหน้า เชยคาง) ให้สูงขึ้น (ดังรูป ฉ. วิธีเปิดทางหายใจและตรวจการหายใจ) แต่ในคนที่สงสัยกระดูกคอหักให้ใช้วิธียกคาง (ยกขากรรไกร) แทน (ดูรูป ญ.)
   

   

   รูป ญ. การโล่งทางหายใจในผู้ป่วยที่สงสัยกระดูกต้นคอหัก (และในทุกกรณีได้) ให้ยกคาง (jaw thrust) โดยให้ผู้ป่วยอยู่ในท่านอนหงายราบ ศีรษะ คอ และหลังเป็นแท่งตรง ผู้กู้ชีพนั่งอยู่เหนือศีรษะผู้ป่วยและวางข้อศอกทั้ง 2 ข้างของตนลง ใช้นิ้วทั้ง 4 ยกมุมขากรรไกร (ที่อยู่ใต้หู) ทั้ง 2 ข้าง ของผู้ป่วยขึ้นตรงๆ โดยไม่ให้ศีรษะเงยขึ้นหรือก้มลง แล้วใช้หัวแม่มือดันริมฝีปากล่างเพื่อให้ปากเปิดออกจะได้ล้วงของในปากออก เวลาช่วยหายใจต้องใช้แก้มข้างหนึ่งของผู้กู้ชีพดันปิดรูจมูกของผู้ป่วยเพื่อ กันลมรั่วออกจากจมูกด้วย (วิธีนี้ยากกว่า ถ้าทำไม่ได้ให้ “เงยหน้า เชยคาง” เพียงเล็กน้อย แทนการ “ยกคาง”)

3. อ้าปากผู้ป่วยออก เช็ดน้ำมูก น้ำลาย และล้วงเอาสิ่งแปลกปลอมออกจากปาก (ดูรูป ช. วิธีใช้นิ้วเกี่ยวสิ่งแปลกปลอมในปาก).
4. ผู้ช่วยหายใจ หายใจเข้าเต็มปอดของตน.
5. อ้าปากคร่อมไปบนปากผู้ป่วยจนสนิท (ถ้าไม่รู้จักผู้ป่วย หรือผู้ป่วยมีโรคที่ติดต่อได้ ต้องใช้แผ่นพลาสติกเจาะรูเล็กๆ วางคร่อมปากและจมูกผู้ป่วยก่อน).
6. บีบจมูกผู้ป่วยให้แน่น.
7. เป่าลมเข้าไปในปากผู้ป่วยช้าๆ (1-1.5 วินาที) สังเกตที่หน้าอกจะยกขึ้นตามจังหวะการเป่า.
8. ผู้ช่วยหายใจถอนปากออก แล้วเริ่มทำตั้งแต่ข้อ 4-8 ใหม่ ทำซ้ำประมาณ 10-12 ครั้ง/นาทีในผู้ใหญ่ หรือ 12-20 ครั้ง/นาทีในเด็กโต หรือ 20-24 ครั้ง/นาทีในเด็กเล็ก.

หมายเหตุ ห้ามเป่าปากในคนที่เป็นโรคติดต่อร้ายแรงหรือสงสัยว่าเป็นโรคติดต่อร้ายแรง.