ภาวะตัวเย็นเกิน
ระยะแรก ผู้ป่วยจะมีอาการสั่น พูดอ้อแอ้ เดินเซ งุ่มง่าม อ่อนเพลีย ง่วงซึม หงุดหงิด สับสน ความสามารถในการคิดและตัดสินใจด้อยลง (ผู้ป่วยมักไม่รู้ตัวว่ากำลังได้รับอันตราย)
ต่อมาเมื่ออุณหภูมิร่างกายลดต่ำลงไปอีก ผู้ป่วยจะหยุดสั่น มีอาการเพ้อคลั่ง ไม่ค่อยรู้ตัว ในที่สุดหมดสติและหยุดหายใจ
การดำเนินโรค
ถ้าหากไม่ได้รับการช่วยเหลือได้ทันท่วงที ก็มักจะเสียชีวิตในเวลาอันรวดเร็ว
ส่วนผู้ที่ได้รับการรักษาจากแพทย์ ผลการรักษาขึ้นกับความรุนแรงและระยะเวลาที่เป็นก่อนมาถึงโรงพยาบาล ถ้าได้รับการรักษาได้เร็ว ก็มีโอกาสรอดชีวิตมากกว่าร้อยละ 75
แต่ถ้าได้รับการรักษาช้าเกินไป หรือมีปัจจัยเสี่ยง (เช่นโรคเรื้อรัง) อยู่ก่อน ผลการรักษาก็มักไม่ดี
ภาวะแทรกซ้อน
ภาวะตัวเย็นเกินส่งผลกระทบต่ออวัยวะแทบทุกส่วน ทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญได้แก่ หัวใจเต้นผิดจังหวะ มักเสียชีวิตด้วยภาวะหัวใจหยุดเต้น (asystole) หรือหัวใจห้องล่างเต้นระรัว (ventricular fibrillation)
นอกจากนี้ยังอาจพบภาวะเลือดเป็นกรด (metabolic acidosis) โพแทสเซียมในเลือดสูง น้ำตาลในเลือดต่ำหรือสูง ปอดอักเสบ ไตวาย ภาวะเลือดข้น ภาวะการแข็งตัวของเลือดผิดปกติ ตับอ่อนอักเสบ ทางเดินอาหารเป็นแผลหรือเลือดออก หลอดลมหดเกร็ง
การแยกโรค
ภาวะนี้มักเกิดขึ้นเฉียบพลัน และมีสาเหตุจากการถูกสัมผัสความหนาวเย็น จึงค่อนข้างมีความชัดเจนที่ชวนให้สงสัยว่า น่าจะเกิดจากภาวะนี้
อย่างไรก็ตาม ก็อาจคิดถึงสาเหตุอื่นๆ ที่อาจมีอาการคล้ายกันได้ เช่น
- อาการสั่น ถ้ามีไข้ (ตัวร้อน) ร่วมด้วย ก็อาจเกิดจากไข้ป่า–มาลาเรีย (มีประวัติอยู่หรือเดินทางเข้าไปในเขตป่าเขา) กรวยไตอักเสบเฉียบพลัน (ปัสสาวะขุ่น ปวดสีข้างข้างใดข้างหนึ่ง) เป็นต้น
- อาการเดินเซ เพ้อคลั่ง ไม่ค่อยรู้ตัว ก็อาจเกิดจากความผิดปกติของสมอง เช่น ตกเลือดในสมอง สมองอักเสบ เป็นต้น
- อ่าน 7,239 ครั้ง
- พิมพ์หน้านี้