โรคขาดไทรอยด์

แพทย์จะให้การรักษาตามสาเหตุ เช่น ถ้าเกิดจากการใช้ยาบางชนิด เมื่อหยุดยานั้น (ถ้าหยุดได้) อาการก็จะทุเลาไปได้เอง

ถ้าเป็นชนิดไม่ทราบสาเหตุ หรือเกิดจากสาเหตุที่แก้ไขไม่ได้ (เช่น ผลข้างเคียงจากการฉายรังสี การผ่าตัดไทรอยด์ การกินน้ำแร่รักษาคอพอกเป็นพิษ) ก็จำเป็นต้องให้ผู้ป่วยกินฮอร์โมนไทรอยด์ไปจนตลอดชีวิต โดยทั่วไปแพทย์นิยมให้ฮอร์โมนไทรอยด์สังเคราะห์ เช่น เลโวไทร็อกซีน (levothyroxine) มีชื่อการค้า เช่น เอลทร็อกซิน (Eltroxin) วันละ 1-3 เม็ด

หลังให้ยารักษา แพทย์จะนัดมาตรวจดูอาการและตรวจระดับฮอร์โมนไทรอยด์ในเลือดเป็นระยะๆ และปรับขนาดยาให้เหมาะกับสภาพอาการของผู้ป่วย

การวินิจฉัย

แพทย์จะวินิจฉัยเบื้องต้น จากอาการอ่อนเพลีย ตัวบวมฉุ คิดช้าและทำอะไรช้าลงกว่าที่เคย ตรวจพบหน้าบวม หนังตาบวมฉุๆ ผิวหนังหยาบแห้งและเย็น ผมบางและหยาบ ผมร่วง ขนคิ้วร่วง ชีพจรเต้นช้า (อาจต่ำกว่า 50 ครั้ง/นาที) อาจตรวจพบอาการคอโตหรือไม่ก็ได้

ส่วนในทารก อาจตรวจพบอาการตัวอ่อนปวกเปียก ผิวหยาบแห้ง ลิ้นโตคับปาก ท้องป่อง สะดือจุ่น ซีด ดีซ่าน

หากสงสัย แพทย์จะทำการตรวจพิเศษเพิ่มเติม เช่น ตรวจเลือด (พบระดับฮอร์โมนไทรอยด์ต่ำ ระดับคอเลสเตอรอลในเลือดสูง ระดับน้ำตาลและโซเดียมในเลือดต่ำ) เอกซเรย์ (อาจพบว่า มีภาวะหัวใจโต เนื่องจากมีน้ำในโพรงเยื่อหุ้มหัวใจ หรือน้ำในโพรงเยื่อหุ้มปอด)