โรคพาร์กินสัน

ส่วนใหญ่พบในผู้สูงอายุโดยไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด คนไข้จะมีการลดลงของจำนวนเซลล์สมองส่วนที่สร้างสารโดพามีน (เรียกว่า เซลล์ประสาทสีดำ หรือ substantia nigra ซึ่งอยู่ในส่วนลึกของก้านสมอง) เป็นเหตุให้สมองพร่องสารโดพามีน ซึ่งทำหน้าที่ควบคุมการทำงานของร่างกาย ทำให้ร่างกายเกิดอาการเคลื่อนไหวช้า เกร็ง และสั่น ในปัจจุบันยังไม่ทราบว่าอะไรทำให้เกิดความผิดปกติของเซลล์สมองส่วนดังกล่าว และไม่อาจพยากรณ์ได้ว่าใครบ้างที่อาจกลายเป็นโรคนี้ เมื่อย่างเข้าวัยสูงอายุ ส่วนน้อยอาจพบว่ามีสาเหตุแน่ชัด เช่น ภาวะหลอดเลือดสมองตีบ (พบในคนไข้เบาหวาน ความดันเลือดสูง ไขมันในเลือดสูง คนที่สูบบุหรี่จัด ผู้สูงอายุ), สมองขาดออกซิเจน (ในคนที่จมน้ำ ถูกบีบคอ เมื่อมีภาวะอุดกั้นของทางเดินหายใจ), ศีรษะได้รับบาดเจ็บหรือกระทบกระเทือน (อาจพบได้ในนักมวย), ไข้สมองอักเสบ, เนื้องอกสมอง เป็นต้น

นอกจากนี้ยังอาจพบร่วมกับการใช้ยาทางจิตประสาท (เช่น ฟีโนไทอาซีน, ฮาโลเพอริดอล) หรือยาลดความดัน (เช่น รีเซอร์พีน, เมทิลโดพา) ซึ่งขัดขวางการทำงานของสารโดพามีน และอาจพบในคนที่ถูกสารพิษ (เช่น แมงกานีส, ไซยาไนด์, เมทานอล, ก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์) ซึ่งทำลายเซลล์สมอง โรคนี้จะเกิดขึ้นเฉพาะตัว ไม่ใช่โรคติดต่อ และไม่ใช่โรคทางพันธุกรรม ดังนั้นจึงไม่ติดต่อให้คนที่อยู่ใกล้ชิด และไม่ถ่ายทอดไปให้ลูกหลานญาติพี่น้องของคนที่เป็น