กลุ่มอาการสตีเวนส์จอห์นสัน
สาเหตุของการเกิดโรคยังไม่ทราบแน่ชัด เชื่อว่าอาการของโรคเป็นผลมาจากปฏิกิริยาภูมิคุ้มกันของร่างกายที่ตอบสนอง ต่อยา การติดเชื้อ หรือการเจ็บป่วยต่างๆ ทำให้เกิดการอักเสบของเซลล์ผิวหนังและเยื่อบุผิวทั่วร่างกาย กว่าร้อยละ 50 ของผู้ป่วยเกิดโรคขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุชักนำใดๆ ส่วนกลุ่มที่ทราบสาเหตุชักนำนั้นมักเกิดจาก
- ยา ที่พบบ่อยได้แก่ ยาปฏิชีวนะ (กลุ่มซัลฟา เพนิซิลลิน) ยากันชัก (บาร์บิทูเรต เฟนิโทอิน คาร์บามาซีพีน) ยาต้านอักเสบที่ไม่ใช่สตีรอยด์ หรือยาแก้ปวดข้อ (เฟนิลบูทาโซน ไพร็อกซิแคม) ยารักษาโรคเกาต์ (อัลโลพูรินอล) นอกจากนี้ ยังอาจเกิดจากยาอื่นๆ เช่น กลุ่มยาแก้ไข้ แก้ปวดข้อ (แอสไพริน ไอบูโพรเฟน ไดโคล ฟีแนกวาลเดค็อกซิบ) ยาปฏิชีวนะ (เซฟาโลสปอรินไรแฟมพิซิน ไซโพรฟล็อกซาซิน อีแทมบูทาล) ยาต้านไวรัสเอดส์ (เนวิราพีน อินดินาเวียร์) เป็นต้น
- การติดเชื้อ ได้แก่ เชื้อไวรัส (เชื้อเริม เชื้อเอชไอวี ไวรัสตับอักเสบ คางทูม ไข้หวัดใหญ่) เชื้อแบคทีเรีย (บีตาสเตรปโตค็อกคัสกลุ่มเอ คอตีบ ไทฟอยด์ ไมโคพลาสมา) เชื้อรา และโปรโตซัว
- โรคมะเร็ง มีโรคมะเร็งหลายชนิด รวมทั้งมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ที่ชักนำให้เกิดกลุ่มอาการสตีเวนส์จอห์นสัน โดย ทั่วไป ผู้ป่วยเด็กมักเกิดจากโรคติดเชื้อมากกว่าการแพ้ยาและมะเร็ง ส่วนผู้ใหญ่และคนสูงอายุมักเกิดจากการแพ้ยาและมะเร็งมากกว่าโรคติดเชื้อ
- อ่าน 14,138 ครั้ง
- พิมพ์หน้านี้