ลูกสาววัยรุ่น

ลูกสาววัยรุ่น

ลูกสาวจะอายุครบ ๑๕ ปี ในคืนที่จะถึงวันเกิด อุตส่าห์นั่งจ้องนาฬิกาดูเข็มรอเวลาที่จะแตกเนื้อสาว อายุ ๑๕ ปี คนไทยต้องทำบัตรประชาชน คุณพ่อชวนไปทำบัตรหลายครั้ง แต่ลูกสาวบ่ายเบี่ยง บอกว่ารอได้ตั้ง ๓ เดือน ทำไมต้องรีบทำ มารู้ความจริงทีหลังว่า จะรอให้สิวที่จมูกยุบเสียก่อน เพราะเกรงว่าถ่ายรูปติดบัตรแล้วจะไม่สวย ลูกสาวชอบไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆ วันหยุดบางครั้งก็ชวนกันไปบ้านเพื่อน บอกว่าไปทำกิจกรรมกลุ่ม บางครั้งก็ชวนกันไปดูหนัง ไปหาข้าวกินด้วยกัน หรือแม้แต่ไปซื้อเสื้อผ้า ซึ่งแต่ก่อนมักจะไปกับคุณแม่ ทุกวันนี้ลูกสาวจะให้คุณแม่ขับรถไปส่งที่จุดหมายแล้วกลับมารอที่บ้าน เมื่อเสร็จกิจกรรมแล้ว จะโทรศัพท์มาบอกให้คุณแม่ขับรถไปรับ บางครั้งเพื่อนๆ ของลูกก็เฮโลกันขึ้นเต็มท้ายรถปิ๊กอัพ คุณแม่มีหน้าที่พาไปส่งตามบ้านจนครบ

วันหนึ่งลูกสาวกับเพื่อนๆ ไปดูหนังเรื่องจักรยานสีแดง คุณแม่ถามว่า ทาทายังเล่นดีไหม

“ไม่รู้สิคุณแม่ เพราะมัวแต่ดูมอส” ลูกสาวตอบเสียงใส

อีกวันหนึ่งหลังจากเลี้ยงวันเกิดเพื่อนที่ร้านอาหาร

“คุณป๊ารู้ไหมว่าวันนี้เพื่อนเลี้ยงเท่าไร”

“สักสี่ห้าร้อยบาท” คุณพ่อคิด แต่ยังไม่ทันตอบ ลูกสาวชิงเฉลยเสียก่อน

“สองพันกว่าบาท นี่ขนาดเด็กเลี้ยงกันนะ อาหารเพียบเต็มโต๊ะยาว ถ้าคุณป๊าเลี้ยงอย่าให้น้อยหน้านะ”
คุณพ่อสะอึก เด็กที่ยังหาเงินไม่ได้ ทำไมมีเงินมากกว่าพ่อแม่เสียอีก

ลูกสาวดูเคเบิลทีวี เปิดฟังซาวนด์แทรคอย่างใจจดใจจ่อ คุณพ่อเห็นเข้าทักด้วยความเป็นปลื้ม

“หัดฟังภาษาอังกฤษหรือลูก”

"เปล่าค่ะ หัดอ่านเร็ว” (อ่านคำบรรยายภาษาไทย)

ตื่นเช้าหาชุดพละไม่เจอ (เป็นวันที่ต้องแต่งชุดพละไปโรงเรียน) ปรากฏว่า คนที่มารับผ้าไปซัก ยังไม่ได้เอาผ้ามาส่ง ลูกสาวเลยพาลไม่ไปโรงเรียน แม้ตอนสายคุณพ่อจะขับรถไปเอาชุดพละมาจากบ้านคนซักผ้า ลูกสาวยังไม่ยอมไป โดยให้เหตุผลว่า ไปสายต้องถูกทำโทษมากกว่าลาไปเฉยๆ เสียอีก

นอกจากจะไม่เอาใจใส่เรื่องการเตรียมเสื้อผ้าไว้ล่วงหน้า เรื่องรองเท้าก็เหมือนกัน ใส่จนเปื้อนเปรอะไม่ยอมทำความสะอาดและขัด คุณแม่คิดว่าน้ำยาขัดรองเท้าที่บ้าน วิธีการใช้คงยุ่งยากและเปื้อนมือ จึงสู้อุตส่าห์ซื้อน้ำยาขัดรองเท้าที่ใช้ทาง่ายๆ โดยไม่ต้องขัด ปรากฏว่าลูกสาวก็ยังไม่ใช้เช่นเดิม จนคุณแม่ต้องเอ่ยปากถาม

"ถ้าขัดเป็นมันแล้วจะเหมือนของเพื่อน เวลาถอดแล้วหายาก” เหตุผลของลูกสาวตัวดี

จะมีโทรศัพท์มาถึงลูกสาวเกือบทุกวัน และคุยกันแต่ละครั้งนานเป็นชั่วโมง จนบางวันเพื่อนร่วมงานคุณพ่อถามว่าโทรศัพท์เสียหรือ โทร.ทั้งคืนก็ไม่ติด คืนหนึ่งคุณพ่อกลับจากทำงานเกือบเที่ยงคืน คุณแม่และลูกชายหลับไปแล้ว แต่ลูกสาวยังคุยโทรศัพท์อยู่โดยทิ้งถ้วยชามที่ยังไม่ได้ล้างเกือบเต็มครัว คุณพ่อรู้สึกฉุนนิดๆ แต่ไม่ปริปากว่าอะไร ตรงเข้าครัว สวมผ้าพลาสติกกันเปื้อน แล้วเปิดน้ำลงล้างมือล้างถ้วยชาม ไม่รู้ว่าลูกสาววางโทรศัพท์ลงตั้งแต่เมื่อไร บอกให้คุณพ่อไปพัก โดยขอล้างถ้วยชามให้ แค่นี้คุณพ่อก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง