ของเล่น

ของเล่น

ระยะนี้ผมกำลังซ่อมแซมบ้าน จึงมีกองทรายกองอยู่ที่สนาม ตกเย็นเมื่อกลับจากโรงเรียน ลูกทั้งสองจะต้องเข้าไปเล่นที่กองทราย โดยมีลูกๆ ของเพื่อนบ้านมาร่วมเล่นด้วย

เด็กๆ เขาจะก่อทรายเป็นรูปต่างๆ และย่ำกองทรายขึ้นลงไม่รู้เบื่อ เนื้อตัวเต็มไปด้วยเม็ดทราย จนได้เวลาอาหารนั่นแหละจึงจะขึ้นบ้าน

กองทรายจึงเป็นของเล่นที่สนุก โดยเฉพาะลูกขวัญชอบมาก เลิกดูวิดีโอไปหลายวัน

ปัจจุบันเรามีของเล่นประดิษฐ์สำเร็จรูปมาก เราจึงแยกการเล่นของเด็กออกจากธรรมชาติ เด็กเล่นอยู่ในโลกเทคโนโลยี เราเองซึ่งเป็นผู้ใหญ่ยังลืมไปว่า สิ่งต่างๆ รอบตัวเราที่เกิดและมีโดยธรรมชาติ ก็เป็นของเล่นที่เด็กจะเพลิดเพลิน เรียนรู้ และสร้างจินตนาการต่างๆ

ยิ่งการเล่นกลางแจ้งและเล่นเป็นหมู่คณะ น่าจะดีกว่าอุดอู้เล่นคนเดียวอยู่ในห้อง

การเล่นช่วยพัฒนาการเด็กทั้งร่างกาย สมอง และจิตใจ

ในเด็กทารกนั้น พ่อแม่และผู้ปกครองมีหน้าที่ช่วยหาของเล่นให้เพื่อพัฒนาประสาทสัมผัสต่างๆ ทั้งทางตา หู จมูก ลิ้น และมือ เด็กทารกชอบคว้าของเข้าปาก การเลือกของเล่นที่จะไม่ก่อให้เกิดอันตรายทั้งวัสดุที่ทำ ตลอดจนสีต่างๆ จึงมีความสำคัญ

เมื่อลูกโตขึ้น เราสองคนพ่อแม่มักพาลูกไปเลือกซื้อของเล่นเอง และได้ข้อสังเกตว่า ของที่ลูกๆ เลือกเองมักจะเล่นได้นานกว่าของที่พ่อแม่เลือกให้

แต่บางครั้งเราก็ช่วยชี้แนะลูกเหมือนกันว่าอะไรควรซื้อ ไม่ใช่ว่าลูกอยากได้อะไรก็ซื้อให้หมด

มีอยู่คราวหนึ่ง ลูกอยากได้หุ่นยนต์ตามที่ได้ดูจากภาพยนตร์ในโทรทัศน์ ซึ่งราคาเป็นพัน ผมพิจารณาดูแล้วไม่น่าจะเป็นของเล่นที่ให้ประโยชน์อะไร รู้สึกเสียดายเงินไม่อยากซื้อให้ จึงบอกลูกถึงเหตุผลดังกล่าว

ลูกทั้งสองเข้าใจ ตัดใจไม่ซื้อ ทั้งๆ ที่แววตาดูเสียดายเต็มที่

การให้ของเล่นแก่ลูก เป็นการแสดงออกถึงความรักและเอาใจใส่ต่อลูก แต่อย่าหาของเล่นให้ลูก เพื่อทดแทนเวลาที่พ่อแม่จะให้แก่ลูก อย่าหาของเล่นให้ลูก เพื่อให้ลูกมีของเล่นไม่น้อยหน้าเด็กอื่น อย่าหาของเล่นให้ลูก เพียงเพื่อแสดงฐานะของพ่อแม่

ของเล่นที่ดีไม่ใช่อยู่ที่ราคา แต่ควรเป็นของเล่นที่เหมาะกับวัยของเด็ก การซื้อหาของเล่นราคาแพงๆ แล้วบังคับให้เด็กเล่นด้วยความทะนุถนอมเพื่อไม่ให้เสียหาย กลับมีผลเสียต่อจิตใจเด็กมากกว่า ของเล่นที่เราให้แก่เด็ก ควรฝึกเด็กให้มีความรับผิดชอบดูแลเอง ถ้าเด็กทำเสียหาย เขาจะได้เรียนรู้ถึงวิธีการรักษาของ เมื่อเด็กทำของเล่นเสีย เด็กก็ถูกลงโทษอยู่แล้ว เพราะจะไม่ได้เล่นของชิ้นนั้นอีกต่อไป

ของเล่นที่ลูกแก้วและลูกขวัญได้รับจากเพื่อนของเขา รู้สึกเขาจะภาคภูมิใจและทะนุถนอมมาก ไม่ว่าของเล่นชิ้นนั้นจะเป็นอะไร บางครั้งเพื่อนให้ยางลบรูปสัตว์ ตุ๊กตาพลาสติกตัวเล็กๆ หรือแม้แต่รูปลอกรูปเดียว ราคาไม่เท่าไหร่ แต่คงมีค่ามหาศาลสำหรับเขา

วันหนึ่งเพื่อนที่โรงเรียนให้รูปการ์ตูนแผ่นเล็กๆ มาหลายใบ ผมจึงให้กระเป๋าใบเล็กๆ สำหรับเก็บรูป แต่ลูกขวัญไม่เอา บอกว่า “จะเก็บไว้ในรถไฟ”

ผมนึกถึงรถไฟที่คุณแม่หอบข้ามน้ำข้ามทะเลมาฝากลูกเมื่อคราวเดินทางไปดูงานต่างประเทศ รู้สึกว่ามันจะใหญ่เทอะทะ และกะบะรถก็ไม่มีที่ปิด ไม่เหมาะที่จะใช้เก็บรูปภาพ แต่ผิดถนัด ลูกขวัญไปที่ตู้เสื้อผ้าของเขา ยกรถไฟที่ทำด้วยกล่องยาสีฟัน และล้อรถทำด้วยฝาจุกน้ำอัดลม แล้วบรรจงเก็บรูปภาพเหล่านั้นไว้ในตู้รถไฟของลูกขวัญ รถไฟคันนี้พี่แก้วทำให้ลูกขวัญเมื่อปีที่แล้ว