รักแท้...รออยู่

“พรหมลิขิตบันดาลชักพา  ดลให้มาพบกันทันใด
ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล          พรหมลิขิตดลจิตใจ
ฉันจึงได้มาใกล้กับเธอ……..
เออชะรอยคงเป็นเนื้อคู่       เคยอุ้มชูเลี้ยงดูบำเรอ
แต่ครั้งแรกเมื่อพบเธอ        ใจฉันเชื่อเมื่อแรกเจอ
ฉันและเธอคือคู่สร้างมา”

เพลง “พรหมลิขิต” ขับร้องและทำนองโดยครูเอื้อ สุนทรสนาน ปราชญ์และบรมครูแห่งวงสุนทราภรณ์ เพลงนี้เป็นที่กินใจของหนุ่มสาวในยุคหนึ่งเป็นยิ่งนัก
เพราะคิดกันว่า การที่คนสองคนจะต้องมามีสัมพันธภาพกันนั้นเป็นลิขิตของฟ้า เคยเชื่อเรื่องพรหมลิขิตและบุพเพสันนิวาสบ้างไหม…………
ในบทเพลง “บุพเพสันนิวาส” นั้น ครูเอื้อขับร้องได้ไพเราะเพราะพริ้งว่า
  
“ รักไม่มีพรมแดน    รักไม่มีศาสนา
  แม้นใครบุญญาได้ครองกันมา พรหมลิขิตพาชื่นใจ
  ……………………
รักเหมือนโคถึกที่คึกพิโรธ ความรักเช่นนั้นให้โทษ
อย่าไปโกรธโทษรักไม่ได้”
 
ความรักของหนุ่มสาวในทุกยุคทุกสมัย มักจะเกิดขึ้นอย่างฉับพลันทันด่วน  เรียกว่าเจอหน้าก็ปิ๊งเลย  และบางครั้งก็กลายเป็นรักชั่วข้ามคืน  ที่เมื่อเสร็จสมอารมณ์รักแล้ว        ในเช้ารุ่งขึ้น ก็เหมือนคนแปลกหน้าสองคนที่มาพบกันแล้วแยกจากกันไป
 
คุณเชื่อในความรักไหม  คุณเชื่อไหม…..ว่าอำนาจของความรักมีจริง อานุภาพแห่งความรักเเท้นั้นเหลือที่กล่าวอ้างถึงได้
 
เพราะในความรักแท้นั้น  คุณอยากให้เขาได้ดีมีสุข  อยากให้เธอเจริญก้าวหน้า มีอนาคตที่มั่นคงสดใส ปลอดภัยจากภยันตรายต่างๆที่จะมากรายใกล้  และจะคอยเฝ้าห่วง       และดูแลเธอจนกว่าความตายจะมาแยกเธอไปจากเขา

คนที่มีความรักแท้จะมีความสุข   คนที่มีความรักแท้จะมั่นใจในความรัก
และคนที่มีความรักแท้……          จะมีความสงบร่มเย็นในร่มเงาแห่งรัก