รักและเสน่หาของหญิงสาว

ผู้หญิงเกิดมาภายใต้ฮอร์โมนแห่งความรัก ฮอร์โมนเพศของพวกเธอที่สำคัญคือ ฮอร์โมนเอสโตรเจน ซึ่งเป็นฮอร์โมนแห่งความเป็นหญิง ทำให้เธอมีความรักและเกิดมาเพื่อแสวงหาความรัก โดยเฉพาะรักแท้
พวกเธออาจจะใช้เวลานานกว่าจะยอมรับรักจากชายใดสักคน แต่เมื่อพวกเธอรักแล้ว นั่นเป็นสัญญาณว่าต่อจากนี้ไปเธอจะรักเขาตลอดไป เป็นของเขาคนเดียว ทั้งกายและใจ สิ่งที่ผู้หญิงต้องการก็คือ ความรักครั้งสุดท้ายของผู้ชายมากกว่าความรักครั้งแรก แต่ถ้าเป็นความรักครั้งแรกที่จะเป็นครั้งสุดท้ายด้วยแล้ว ก็น่าจะเป็นโชคดีที่สุดของพวกเธอในอันที่จะหยุดแสวงหาความรักอีกต่อไป

ในความรักย่อมมีความเสน่หาอยู่ด้วยเป็นธรรมดา เพราะความรักความเสน่หาเป็นของคู่กัน เหมือนมีพระอาทิตย์ก็ต้องมีพระจันทร์ ความรักอ่อนหวาน นุ่มนวล และเยือกเย็นเช่นแสงจากดวงจันทร์ ในขณะที่ความเสน่หาร้อนแรงประดุจแสงจากดวงอาทิตย์

ความเสน่หาหรือกามารมณ์ของผู้หญิง ส่วนหนึ่งนั้นมาจากแรงขับดันของฮอร์โมนเทสทอสเทอโรน หรือฮอร์โมนเพศชายที่รังไข่ของพวกเธอสร้างออกมาในปริมาณน้อยนิด แต่ก็เพียงพอที่จะเร้าอารมณ์ให้พวกเธอตอบสนองต่ออารมณ์รักใคร่ที่จะเกิดขึ้นกับชายคนรักของเธอ ผู้หญิงใดที่มีปริมาณฮอร์โมนเทสทอสเทอโรนสูงก็จะมีอารมณ์พิศวาสที่ร้อนแรงกว่า คุโชนง่ายกว่า และแสวงหาความเสน่หาอยู่จนได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงไฟแรงสูง

แต่กับผู้หญิงส่วนใหญ่แล้ว ความเสน่หาเป็นผลมาจากความรักความผูกพันที่เธอมีต่อชายคนรักของเธอ และพร้อมที่จะเป็นของเขาเมื่อเขาร้องขอ ไม่ว่าเธอจะมีความสุขสมไปจนถึงจุดสุดยอดหรือไม่ก็ตาม เธอก็พร้อมที่จะตอบสนองเขาทุกครา ตราบใดที่เธอยังแน่ใจในความรักของเขาที่มั่นคงในเธอ
จะอยู่กับหญิงสาวให้มีความสุขและความรักมั่นคงยืนนาน ผู้ชายจึงควรพยายามรักเธอให้มากๆ และพยายามเข้าใจเธอให้น้อยๆ

เพราะเธอไม่ต้องการให้ใครเข้าใจเธอ แต่ต้องการให้พวกเขารักเธอให้มากๆก็พอ