คุยกับผู้อ่าน

มรรค ๕ แห่งการแก้ทุกข์

 
ปี ๒๕๕๐ คนไทยประสบความทุกข์ถ้วนหน้าจากวิกฤติทางเศรษฐกิจจนไม่มีความสุขจะส่งกันเช่นเคย ปี ๒๕๔๑ เราจะต้องลดทุกข์ให้ได้ที่จริงความสุขก็คอการหมดไปของความทุกข์ ตามหลักทางพระพุทธศาสนาทุกข์หมดได้ด้วยปัญญา เราควรเจริญปัญญารู้เท่าทันดังต่อไปนี้

๑. รู้ว่าสรรพสิ่งทั้งหลายล้วนเป็นอนิจจัง

ความทุกข์ก็เป็นอนิจจัง คือ จะไม่อยู่กับเราตลอดไป ถ้ารู้ว่าความทุกข์จะไม่อยู่กับเราตลอดไปทำให้พอทนได้ ความรู้สึกว่าทนไม่ได้ทำให้ความทุกข์เพิ่มขึ้น ไม่มีความทุกข์อะไรที่มนุษย์ทนไม่ได้

๒. รู้ว่าการร่วมทุกข์ และการมีความเอื้ออาทรต่อกันทำให้ความทุกข์ลดลงหรือหมดไป

ถ้าคิดถึงแต่ตัวเองทุกข์จะมาก ถ้าคิดถึงคนอื่นทุกข์จะน้องลง หรือหมดไป คนไทยเคยมีการร่วมทุกข์ และมีความเอื้ออาทรต่อกัน ทำให้มีความสุข ตอนหลังเราเอาเงินเป็นสรณะ ต่างคนต่างไล่ตามเงิน จึงทอดทิ้งกันไป ทำให้ความทุกข์เพิ่มขึ้น เราจะต้องกลับมาร่วมทุกข์ และมีความเอื้ออาทรต่อกัน

๓. รู้ว่าการรวมกลุ่มทำให้เกิดความสุขและความสำเร็จ

การรวมกลุ่มคนที่มีวัตถุประสงค์ร่วมกัน มีความเอื้ออาทรต่อกัน มีการเรียนรู้ร่วมกันในการปฏิบัติ ที่เรียกว่ามีความเป็นชุมชน ทำให้เกิดความสุขอย่างเหลือหลายและทำอะไรๆ ก็สำเร็จ

๔. รู้ว่าการเจริญสติทำให้ความทุกข์หมดไป และมีปัญญายิ่งๆ ขึ้น

พระพุทธเจ้าตรัสว่าการเจริญสติเป็นทางอันเอก (เอกะ มัคโค) ใครยังไม่เคยเจริญก็ควรเจริญ จะพบความสุข ความงาม และความเป็นไท

๕. รู้ว่าสัมมาทิฐิในการพัฒนา คืออะไร

ขณะนี้ทั่วโลกกำลังยึดถือว่าการพัฒนา คือ การมีเงินมากขึ้นๆ แล้วก็ก่อความเดือดร้อนทั่วไปทั้งโลกเพราะเป็นมิจฉาทิฐิ การพัฒนาคือการพัฒนาความดี ถ้าความดีมากขึ้นไม่มีคนเดือดร้อน ยิ่งดีมากขึ้นก็ยิ่งสุขมากขึ้น เนื่องจากเอาเงินเป็นตัวตั้ง จึงพูดถึง GDP (Gross Domestic Product) อันหมายถึงวัดการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ แท้ที่จริง GDH สำคัญกว่า GDP

H หมายถึง Happiness หรือความสุข อันขึ้นกับความดี เช่น มีความเอื้ออาทรต่อกัน ครอบครัวอบอุ่น ชุมชนเข้มแข็ง สิ่งแวดล้อมยั่งยืน มีวัฒนธรรมที่ดี มีเศรษฐกิจพอเพียง เราจะต้องสร้างดรรชนีวัดความสุขแบบไทย โดยคำนึงถึงความดีดังกล่าวแล้วเอามาวัดกัน

ถ้าเราเดินตามเกมมหาอำนาจตะวันตก วัดแต่ GDP เราจะถูกเขาดูดไปหมด เพราะสิ่งใหญ่ย่อมดูดสิ่งเล็ก แต่ถ้าเราใช้ GDH เรามีทางสู้เขาได้และช่วยสอนเขาได้ด้วย วัฒนธรรมวัตถุนิยมไปไม่รอด เพราะเป็นมิจฉาทิฐิ ในที่สุดโลกจะต้องหันมาหาสัมมาทิฐิแห่งการพัฒนา ว่าการพัฒนานั้นที่แท้ คือ การพัฒนาให้ดีเพิ่มพูนขึ้น อันเป็นการพัฒนาทางจิตวิญญาณ (Spiritual Development) ยิ่งความดีเพิ่มพูนขึ้นเท่าไร สรรพสิ่งซึ่งรวมถึงมนุษย์และธรรมชาติแวดล้อมยิ่งดีขึ้นเท่านั้น นี่คือ มรรค ๕ แห่งการแก้ทุกข์ เราต้องสลัดความเป็นทาสไปสู่ความเป็นไททางปัญญา จึงจะพบวิธีแก้ทุกข์